Franz Joseph Bridge, Praga

Most Franciszka Józefa, później przemianowany na most Štefanik, był mostem wiszącym nad Wełtawą w Pradze, otwartym w 1868 roku.

Most został zaprojektowany przez angielskiego inżyniera Rowlanda Masona Ordisha. Projekt, w którym zastosowano system Ordish-Lefeuvre, powstał pierwotnie z myślą o moście Albert Bridge nad Tamizą w Londynie. Jednak po opóźnieniu budowy mostu Alberta, Ordish postanowił najpierw zbudować most w Pradze. Kamień węgielny położono 19 października 1865 r. a nadzór nad budową powierzono inżynierowi Františkowi Schönowi. Cesarz Franciszek Józef, na cześć którego nazwano most, wziął udział w uroczystościach otwarcia 13 maja 1868 r.

Podobnie jak jego londyński odpowiednik, most Franciszka Józefa posiadał kombinację cięgien podwieszających i podwieszanych. Te ostatnie tworzyły linę, która podtrzymywała ukośne pręty podwieszenia. Główne przęsło miało długość 100 metrów i szerokość 9,76 metra, natomiast cała konstrukcja miała długość ponad 240 metrów. Most był stopniowo wzmacniany i przebudowywany w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku.

W 1919 r. po upadku Cesarstwa Austro-Węgierskiego i jego monarchii, most Franciszka Józefa został przemianowany na cześć słowackiego polityka i astronoma Milana Rastislava Štefánika. W latach 30. XX w. most nie mógł już wytrzymać rosnącego ruchu w stolicy Czechosłowacji i władze zaczęły rozważać jego wymianę. W latach 40. XX w. most przez krótki czas nosił imię czeskiego kompozytora Leoša Janáčka. W 1941 r. most został zburzony, a w 1951 r. zastąpiono go żelbetowym, nazwanym na cześć działacza komunistycznego Jana Švermy. W 1997 r. nowy most został przemianowany na most Štefánika.