Czeczotka zwyczajna

Czeczotka zwyczajna to uroczy, niewielki ptak z rodziny łuszczaków. Zazwyczaj gniazduje na terenach z zaroślami lub krzewami, nieco na południe od obszarów występowania czeczotki tundrowej. Słynny przyrodnik Karol Linneusz opisał ją po raz pierwszy w 1758 roku jako Fringilla flammea. Z czasem została ona przeklasyfikowana do rodzaju Carduelis, a później, dzięki nowym badaniom molekularnym, przeniesiona do rodzaju Acanthis.

Czeczotka zwyczajna obejmuje kilka podgatunków, takich jak czeczotka północna, czeczotka islandzka i czeczotka grenlandzka. Ptaki te są znane ze swojej zdolności do wytrzymywania zimnych klimatów oraz z charakterystycznych nawyków migracyjnych.

Pod względem wyglądu, czeczotka zwyczajna to mały, prążkowany łuszczak o brązowo-szarym upierzeniu. Charakteryzuje się ciemnymi prążkami, wyraźną czerwoną plamką na czole, czarnym "śliniakiem" i dwoma jasnymi paskami na skrzydłach. Samce mogą mieć dodatkowo nieco czerwoną pierś. W porównaniu z czeczotką tundrową są mniejsze i bardziej prążkowane. Ich dieta składa się głównie z nasion, zwłaszcza z brzozy i olchy. Gniazdują nisko na drzewach lub krzewach, składając nakrapiane jaja, które wysiadują przez około 11 dni.

Można je spotkać w północnej Europie, Azji, Ameryce Północnej, na Grenlandii i Islandii. Są częściowymi migrantami, przemieszczając się na południe jesienią i wracając na północ wiosną. Preferują borealne lasy, obfitujące w sosny, świerki i modrzewie.

Czeczotka północna, bliska krewna czeczotki zwyczajnej, jest nieco większa i jaśniejsza. Pomimo podobieństw, zazwyczaj nie miesza się z czeczotką karłowatą, nawet gdy dzielą to samo siedlisko.