Jer

Mazurek, uroczy mały ptak z rodziny łuszczaków, jest często pieszczotliwie nazywany "kogutem północy" lub "ziębą górską". Ten ptak jest znany ze swojej powszechnej obecności i wędrownego charakteru, często podróżując w dużych stadach. Po raz pierwszy sklasyfikowany przez Linneusza w jego "Systema Naturae" z 1758 roku pod nazwą Fringilla montifringilla, mazurek ma bogatą historię w ornitologii.

Pod względem wyglądu, mazurek jest dość podobny do zięby zwyczajnej. Jednak w okresie lęgowym samce mazurka wyróżniają się uderzająco czarną głową, ciemnym grzbietem, pomarańczową piersią i białym brzuchem. Unikalne cechy, które odróżniają je od zięb, to biały kuper, pomarańczowa pierś i plamiste boki. Kolejną godną uwagi różnicą jest żółty dziób, który kontrastuje z dziobem zięby.

Mazurek gniazduje w północnych częściach Europy i na całym obszarze palearktycznym. Kiedy nadchodzi zima, migrują do cieplejszych rejonów, takich jak południowa Europa, Afryka Północna i niektóre części Azji. Czasami docierają nawet do Alaski i zachodnich Stanów Zjednoczonych podczas migracji. Z szacowaną globalną populacją wynoszącą od 100 do 200 milionów, mazurki są liczne, choć ich liczba stopniowo maleje. Preferują otwarte lasy iglaste lub brzozowe do gniazdowania.

Pod względem zachowania, mazurki są wysoce wędrowne i często tworzą duże stada zimą, zwłaszcza gdy jest obfitość nasion buka. Ich dieta zmienia się wraz z porami roku: zimą żywią się nasionami, a latem przechodzą na owady. Jeśli chodzi o gniazdowanie, mazurki wybierają rozwidlenia drzew i zdobią swoje gniazda mchem lub porostami. Typowe gniazdo zawiera od 4 do 9 jaj.