Łoś euroazjatycki

Łoś, znany również jako elk w brytyjskim angielskim, jest największym przedstawicielem rodziny jeleniowatych i nosi naukową nazwę Alces alces. Samce łosia można łatwo rozpoznać po szerokich, łopatowatych porożach, które wyróżniają je spośród innych jeleni. Te majestatyczne stworzenia zamieszkują zazwyczaj lasy borealne i umiarkowane na półkuli północnej. Niestety, działalność człowieka, taka jak polowania, ograniczyła ich naturalny zasięg, ale podejmowane są wysiłki na rzecz ich reintrodukcji do dawnych siedlisk. Obecnie można spotkać łosie w miejscach takich jak Kanada, Alaska, Nowa Anglia, Fennoskandia, kraje bałtyckie i Rosja. Ich dieta obejmuje zarówno rośliny lądowe, jak i wodne. Do ich naturalnych wrogów należą wilki szare, niedźwiedzie oraz ludzie.

W przeciwieństwie do innych jeleniowatych, które żyją w stadach, łosie są samotnikami. Cielęta pozostają z matkami, dopóki te nie będą gotowe do ponownego rozrodu. Łosie mogą być bardzo agresywne i szybkie, jeśli poczują się zagrożone. W okresie godowym, jesienią, samce prezentują imponujące widowiska, aby zdobyć samice. Interesujące jest to, że to, co w Ameryce Północnej nazywa się "moose", w brytyjskim angielskim określane jest jako "elk". Warto jednak zaznaczyć, że "elk" w Ameryce Północnej odnosi się do innego gatunku jeleni, a mianowicie do wapiti (Cervus canadensis).

Od lat 90. XX wieku liczba łosi w umiarkowanej części Ameryki Północnej spada z powodu takich czynników jak inwazja obcych gatunków jeleni i nowe choroby. Jednak ich populacje są stabilne w regionach arktycznych i subarktycznych. Łosie występują również w Europie i Azji, z dużymi populacjami w krajach takich jak Norwegia, Szwecja, Finlandia, Rosja i Łotwa. Ze względu na ich rolę w ekosystemie oraz jako zwierzynę łowną, populacje łosi są starannie zarządzane.

Łosie mają kilka interesujących cech, takich jak długie nosy, mocne kopyta, gęste futro, podgardle (fałd skóry pod brodą) i charakterystyczne poroże. Są roślinożercami o zróżnicowanej diecie i potrafią nawet jeść pod wodą. Należy jednak zachować ostrożność, ponieważ mogą być niebezpieczne, zwłaszcza w okresie godowym lub gdy bronią swoich młodych. Łosie często uczestniczą w kolizjach z pojazdami, dlatego w regionach, gdzie żyją, znajdują się znaki ostrzegawcze i inne środki zapobiegające wypadkom.

Podejmowano próby udomowienia łosi, z pewnymi sukcesami, na przykład na Fermie Łosi w Kostromie w Rosji. Łosie mają długą historię, której pradawni przodkowie, tacy jak Libralces gallicus i Cervalces latifrons, byli znacznie więksi od dzisiejszych łosi. Współczesne łosie pojawiły się w późnym plejstocenie i żyły obok innych gatunków, takich jak Cervalces scotti, amerykański łoś-stag.