Dzięcioł zielony

Dzięcioł zielony (Picus viridis) to duży i charakterystyczny ptak zamieszkujący większość Europy oraz zachodnią Palearktykę. Łatwo go rozpoznać po zielonych piórach, jaskrawej czerwonej koronie i czarnych "wąsach". Jeśli zobaczysz samca, przyjrzyj się uważnie jego "wąsom" — mają one czerwony środek, którego samice nie posiadają.

W przeciwieństwie do innych dzięciołów, ten gatunek woli żerować na ziemi, żywiąc się głównie mrówkami. Nie należy do ptaków bębniących w drzewa, ale możesz usłyszeć jego głośne nawoływania rozbrzmiewające w lesie. Dzięcioły zielone są nieco płochliwe, więc może być potrzebna baczna obserwacja, aby je dostrzec.

Ptaki te gniazdują w dziuplach drzew i zazwyczaj składają od czterech do sześciu jaj. Należą do rzędu dzięciołowych (Piciformes) i rodziny dzięciołowatych (Picidae). Istnieją trzy podgatunki, różniące się niewielkimi szczegółami. Opisany przez Karola Linneusza w 1758 roku, dzięcioł zielony wcześniej był grupowany z dzięciołem iberyjskim i dzięciołem Levaillanta, które teraz są uznawane za odrębne gatunki.

Pod względem wielkości, dzięcioły te mierzą około 30–36 cm długości, z rozpiętością skrzydeł wynoszącą 45–51 cm. Zarówno samce, jak i samice mają zielone partie grzbietowe, jasnożółtozielone partie brzuszne, żółty kuper oraz charakterystyczną czerwoną koronę i kark. Przeważnie trzymają się tego samego obszaru przez cały rok, preferując półotwarte krajobrazy ze starymi drzewami liściastymi do gniazdowania i dużą ilością mrówek w pobliżu jako pożywienie.

Jeśli chodzi o gniazdowanie, wykuwają dziuple w drzewach i składają jeden lęg liczący od czterech do sześciu jaj. Ich dieta składa się głównie z mrówek, które wydobywają z ziemi. Słuchaj ich charakterystycznego "śmiechowego" nawoływania i zwracaj uwagę na ich wyrazisty falisty lot.