Faeton białosterny

Czerwonodzioby faeton to zachwycający ptak morski, który upiększa tropikalne oceany swoją obecnością. Wyglądem przypomina rybitwę, posiada białe pióra z czarnymi akcentami, jaskrawoczerwony dziób oraz długie, eleganckie pióra ogonowe. Wyróżniamy trzy podgatunki tego ptaka.

Ptaki te zazwyczaj gniazdują na klifach, gdzie składają jedno jajo. Oboje rodzice na zmianę wysiadują jajo przez około sześć tygodni. Po wykluciu pisklęcia, potrzebuje ono około 80-90 dni, aby nauczyć się latać. Dieta czerwonodziobego faetona składa się głównie z ryb i kałamarnic, które łowi, nurkując z powietrza do wody. Niestety, ich gniazda są często zagrożone przez drapieżniki, takie jak szczury i koty. Mimo że IUCN klasyfikuje je jako gatunek "najmniejszej troski", ich liczba maleje w niektórych obszarach, takich jak Brazylia i Meksyk.

Czerwonodzioby faeton został po raz pierwszy opisany przez Linneusza w 1758 roku. Należy do rodzaju Phaethon i jest uważany za gatunek bazowy, z trzema podgatunkami. Mierzy od 90 do 105 cm, wliczając długie pióra ogonowe. Ptaki te mają przeważnie białe ciało z charakterystycznymi czarnymi znakami i czerwonym dziobem. Samce wyróżniają się dłuższymi piórami ogonowymi niż samice. Pierzenie przebiega raz w roku, a dorosłe upierzenie osiągają w wieku 2-3 lat. Ptak jest łatwo rozpoznawalny dzięki czerwonemu dziobowi i długim, białym piórom ogonowym.

Czerwonodzioby faeton występuje w tropikalnych regionach Atlantyku, wschodniego Pacyfiku i Oceanu Indyjskiego. Preferuje gniazdowanie na odosobnionych klifach, gdzie sukces rozrodu zależy w dużej mierze od dostępności pokarmu. Ich zaloty obejmują imponujące pokazy powietrzne, a czasem dochodzi nawet do walk o miejsca gniazdowania. Każda para składa jedno jajo, które jest wysiadywane przez oboje rodziców. Pisklęta są gotowe do opuszczenia gniazda po około 80-90 dniach. Dorosłe faetony łowią ryby i kałamarnice, nurkując do wody lub podążając za innymi drapieżnikami. Nie są dobrymi piechurami i potrzebują otwartej przestrzeni do startu i lotu.

Te piękne ptaki stoją przed wieloma zagrożeniami, w tym drapieżnictwem przez inwazyjne gatunki jak szczury i koty. Działalność ludzka i degradacja siedlisk również stanowią znaczące zagrożenia. Gatunek przeszedł w przeszłości przez wąskie gardło populacyjne, co skutkowało niską różnorodnością genetyczną. Dodatkowo są podatne na zanieczyszczenia, zmiany klimatyczne i choroby, jak Toxoplasma gondii. Prowadzone są działania ochronne, aby chronić czerwonodziobego faetona i jego siedliska, zapewniając, że te wspaniałe ptaki nadal będą ozdabiać nasze oceany.