Gęś mała

Gęś mała białoczelna to fascynujący gatunek ptaka, blisko spokrewniony z większą gęsią białoczelną. Gniazduje w północnych regionach palearktyki. Choć rzadko występuje w Europie, podejmowane są wysiłki mające na celu jej ponowne wprowadzenie do Fennoskandii. Nazwa "gęś mała białoczelna" pochodzi z łaciny i greki, oznaczając "gęś czerwononoga".

Zimą te gęsi migrują na południe Europy. Czasami pojawiają się w nietypowych miejscach, takich jak Wielka Brytania czy Indie. Na przykład, jedna z nich została zaobserwowana w rezerwacie WWT Slimbridge w Anglii, co zainicjowało nowe działania ochronne.

Te gęsi są niezwykle atrakcyjne, mają jasnopomarańczowe nogi i charakterystyczną białą twarz z czarnymi paskami na brzuchu. Często są hodowane w kolekcjach dzikiego ptactwa, co czasami prowadzi do ucieczek. Dorosłe osobniki mają żółty pierścień wokół oka i białą plamę na twarzy, która sięga do czubka głowy.

Niestety, gęś mała białoczelna jest gatunkiem zagrożonym. Programy ochrony intensywnie pracują nad jej ponownym wprowadzeniem na wolność. Są również chronione na mocy Porozumienia o Ochronie Wędrownych Ptaków Wodnych Afryki i Eurazji.

Populacja tych gęsi w Fennoskandii jest genetycznie unikalna, z około 20 parami lęgowymi lub 60-80 osobnikami. Gniazdują w północnej Norwegii i zimują w Grecji, Bułgarii i Turcji. Inna grupa gniazduje natomiast w północnej Szwecji, licząc około 15 par lęgowych lub 40-50 osobników. Ta grupa migruje na zachód i zimuje w Holandii oraz Niemczech. Według Czerwonej Listy IUCN, ta populacja jest krytycznie zagrożona.