Niala górska

Górska nyala, znana również jako balebok, to wyjątkowy gatunek antylopy zamieszkujący wysokogórskie lasy środkowej Etiopii. Opisana po raz pierwszy przez angielskiego przyrodnika Richarda Lydekkera w 1910 roku, wykazuje wyraźny dymorfizm płciowy. Samce są zazwyczaj większe, osiągając 120–135 cm wysokości i ważąc 180–300 kg, podczas gdy samice mają 90–100 cm wysokości i ważą 150–200 kg. Obie płcie mają szarobrązową sierść z białymi oznaczeniami, jednak tylko samce posiadają rogi.

Te antylopy są raczej nieśmiałe i zazwyczaj unikają ludzi, żyjąc w małych grupach składających się z czterech do pięciu osobników. Głównie żywią się liśćmi i krzewami, chociaż czasami skubią także trawę. Górskie nyale zaczynają się rozmnażać w wieku około dwóch lat, z okresem ciąży wynoszącym osiem do dziewięciu miesięcy, najczęściej rodząc jedno cielę. Zamieszkują wysokogórskie lasy na wysokości 3000–3400 metrów i występują tylko na Wyżynie Etiopskiej na wschód od Rowu Afrykańskiego.

Górska nyala stoi w obliczu licznych zagrożeń, takich jak nielegalne polowania, niszczenie siedlisk, wypasanie zwierząt gospodarskich oraz drapieżnictwo. Gatunek ten jest klasyfikowany jako zagrożony przez IUCN. Działania ochronne napotykają na trudności z powodu słabego egzekwowania przepisów ochronnych. Populacja drastycznie zmalała, z szacowanych 7000–8000 osobników w latach 60. do zaledwie 2000–4000 w latach 80.

Pomimo tych wyzwań, górska nyala zajmuje szczególne miejsce w kulturze etiopskiej. Jest przedstawiona na etiopskiej monecie o nominale dziesięciu centów i pojawia się w różnych kontekstach kulturowych. Chociaż niektóre społeczności, takie jak lud Oromo, polują na nią, trwają wysiłki na rzecz ochrony i zachowania tego zagrożonego gatunku.