Architecture of the Philippines, Manila

Architektura Filipin jest odzwierciedleniem tradycji historycznych i kulturowych tego kraju. Większość ważnych budowli historycznych na archipelagu powstała pod wpływem architektury austronezyjskiej, chińskiej, hiszpańskiej i amerykańskiej.

W ciągu trzystu trzydziestu lat hiszpańskiej kolonializacji filipińska architektura została zdominowana przez wpływy hiszpańskie. Bracia augustianie, wraz z innymi zakonami, zbudowali wiele okazałych kościołów i katedr na całych Wyspach Filipińskich. W tym okresie pojawił się tradycyjny filipiński styl dużych domów Bahay na bató. Były to duże domy zbudowane z kamienia i drewna, łączące elementy stylu filipińskiego, hiszpańskiego i chińskiego.

Po przyznaniu Filipin Stanom Zjednoczonym w wyniku wojny hiszpańsko-amerykańskiej w 1898 roku, architektura Filipin została zdominowana przez estetykę amerykańską. W tym okresie powstał plan nowoczesnego miasta Manila, w którym powstało wiele budynków w stylu neoklasycznym i art deco autorstwa znanych amerykańskich i filipińskich architektów. Podczas II wojny światowej duża część Intramuros i Manili została zniszczona. Wiele zabytkowych dzielnic na prowincji zostało spalonych przez Japończyków jeszcze przed końcem wojny. W okresie odbudowy po II wojnie światowej wiele ze zniszczonych budynków zostało odbudowanych, jednak większość obiektów dziedzictwa kulturowego, zwłaszcza na prowincji, przepadła i nigdy nie została odbudowana. Większość z tych utraconych obiektów jest uważana za główne obiekty dawnych miast dziedzictwa kulturowego.

Pod koniec XX wieku wprowadzono nowoczesną architekturę o prostych liniach i funkcjonalnych aspektach, szczególnie w architekturze brutalistycznej, która charakteryzowała budowle rządowe wzniesione w okresie rządów Marcosa. W tym okresie wiele starszych budowli popadło w ruinę z powodu wprowadzenia stanu wojennego. Po przywróceniu demokracji w 1986 roku w architekturze filipińskiej nastała nowa era - modernizm. Na początku XXI wieku powrócił szacunek dla tradycyjnych elementów filipińskich w architekturze.

Pojawiły się propozycje wprowadzenia polityki, zgodnie z którą w każdej gminie i mieście obowiązywałoby rozporządzenie nakazujące, aby wszystkie budowle i przebudowy na danym terenie były zgodne z architekturą i stylem krajobrazu danej gminy lub miasta, co pozwoliłoby zachować i ochronić ginące zabytki dziedzictwa kulturowego kraju, które w szybkim tempie są burzone jeden po drugim z powodu urbanizacji, rozwoju nieodpowiedzialnego kulturowo i braku wizji architektonicznej miasta. Taką politykę stosują kraje, które przez setki lat zachowały swoje cuda architektury i całe miasta, takie jak Włochy, Francja, Rumunia, Niemcy i Hiszpania.

Propozycja opowiada się za wykorzystaniem i reinterpretacją rdzennych, kolonialnych i nowoczesnych stylów architektonicznych i krajobrazowych, które dominują lub kiedyś dominowały w danym mieście lub gminie. Propozycja ta ma na celu wspieranie renesansu filipińskiego krajobrazu i urbanistyki, zwłaszcza na obszarach wiejskich, które w ciągu 50 lat można łatwo przekształcić w nowe miasta dziedzictwa architektonicznego. Niestety, wielu filipińskim ekspertom w dziedzinie architektury i inżynierii brakuje wyczucia, jeśli chodzi o ochronę zabytkowych krajobrazów miejskich, jak na przykład w Manili, gdzie propozycje biznesowe dotyczące budowy obiektów, które nie pasują do stylu architektonicznego Manili, są stale akceptowane i realizowane przez takich ekspertów, co skutecznie niszczy krajobraz architektoniczny Manili, jeden budynek po drugim. Jedynie miasto Vigan posiada rozporządzenie w sprawie polityki architektonicznej, które doprowadziło do wpisania go w 1999 roku na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO i przyznania różnych wyróżnień za zachowanie i konserwację unikalnych stylów architektonicznych i krajobrazowych.

Aby pomóc w ustanowieniu narodowej polityki architektonicznej, w Senacie i Izbie Reprezentantów w 2016 roku złożono projekty ustaw o utworzeniu Departamentu Kultury.