Philippine sailfin lizard

Filipiński legwan żaglosterny, znany również pod takimi nazwami jak legwan grzebieniasty, lega grzebienista, legwan wodny żaglosterny, czy też soa-soa wodna, jest fascynującym gatunkiem endemicznym dla Filipin. Lokalne społeczności nazywają go czasem ibid lub bayagbag. Te jaszczurki są znakomitymi pływakami, dzięki spłaszczonym palcom, które umożliwiają im "bieganie" po wodzie, podobnie jak bazyliszki. Dieta tych zwierząt jest wszystkożerna i obejmuje owoce, liście, kwiaty, owady oraz małe zwierzęta. Znakomita różnica między samcami a samicami polega na tym, że samce mają większy grzebień na grzbiecie i z wiekiem nabierają fioletowego odcienia. Dorosłe osobniki mogą osiągać nawet metr długości.

Filipiński legwan żaglosterny najlepiej odnajduje się w tropikalnych, zalesionych obszarach blisko wody, takich jak rzeki, brzegi rzek, pola ryżowe i namorzyny. Ich występowanie na Filipinach było czasami mylone z gatunkiem H. amboinensis. Jednak badania genetyczne potwierdziły, że wszystkie analizowane osobniki na archipelagu należą do gatunku H. pustulatus, który dzieli się na sześć kladów.

Niestety, filipiński legwan żaglosterny jest klasyfikowany przez IUCN jako gatunek narażony na wyginięcie. Na gatunek ten czyhają poważne zagrożenia, takie jak utrata siedlisk, polowanie w celach konsumpcyjnych oraz zbieranie do handlu zwierzętami domowymi. Choć w latach 90. te jaszczurki były często widywane na rynku zwierząt domowych w USA, obecnie stały się rzadkie i kosztowne, a młode hodowane w niewoli osiągają cenę około 650 dolarów. Pomimo pewnych sukcesów w hodowli w niewoli, liczba hodowlanych osobników jest nadal ograniczona. Mimo wysiłków na rzecz ochrony, handel tymi jaszczurkami trwa w wielu częściach Filipin, często bez odpowiednich regulacji ze strony rządu.