Sambar kropkowany

Visayański jeleń plamisty, znany również jako filipiński jeleń plamisty lub jeleń księcia Alfreda, jest zagrożonym gatunkiem, który występuje głównie w lasach deszczowych wysp Visaya, zwłaszcza na Panay i Negros. Zaskakująco, nie został uznany za odrębny gatunek aż do 1983 roku. Do 1996 roku populacja znacząco się zmniejszyła, a szacunkowe dane sugerowały, że na całym świecie pozostało tylko około 2500 dorosłych osobników. Obecnie trwają działania ochronne, a na wyspie Negros przetrwało około 300 tych jeleni.

Ten jeleń wyróżnia się małym rozmiarem i charakterystycznym wyglądem: ma beżowe plamy na głęboko brązowej sierści oraz kremowe spody. Niestety, ich liczba maleje z powodu wylesiania, polowań i utraty siedlisk spowodowanej wycinaniem lasów i ekspansją rolnictwa. Pomimo pełnej ochrony prawnej na Filipinach, te zagrożenia nadal występują.

Sezon rozrodczy visayańskiego jelenia plamistego przypada na listopad i grudzień. W tym czasie samce używają ryczących dźwięków, aby przyciągnąć samice. Po okresie ciąży trwającym około 240 dni, rodzą się młode. Programy hodowli w niewoli odniosły pewne sukcesy, prowadząc do wypuszczania jeleni na chronione tereny.

Główne zagrożenia dla tego gatunku to wylesianie, polowania na mięso i utrata siedlisk. Od 1996 roku Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje tego jelenia jako gatunek zagrożony z powodu malejącej populacji. Jednak działania mające na celu ponowne odkrycie gatunku w Północnym Parku Naturalnym Negros dają nadzieję, ujawniając dowody na istnienie przetrwałej dzikiej populacji. Mimo to gatunek wciąż boryka się z poważnymi wyzwaniami.