Wiosłogon żmijowaty

Żmija morska żółtowarga, znana również jako wąż morski prążkowany lub wąż morski kolubrynowy, jest fascynującym, aczkolwiek jadowitym wężem, który doskonale adaptuje się do tropikalnych wód Indo-Pacyfiku. Łatwo ją rozpoznać dzięki wyrazistym czarnym pasom i żółtemu pysku. Posiada również ogon przypominający wiosło, co jest idealne do pływania.

Pomimo silnego jadu neurotoksycznego, który wykorzystuje do polowania na węgorze i małe ryby, żmija morska żółtowarga zazwyczaj nie jest agresywna wobec ludzi. Czasami wychodzi na brzeg, co prowadzi do spotkań z ludźmi, lecz gryzie tylko wtedy, gdy czuje się zagrożona.

Pod względem wyglądu, węże te charakteryzują się czarną głową z żółtymi akcentami, subcylindrycznym ciałem oraz charakterystycznym ogonem w kształcie wiosła. Samce są zazwyczaj mniejsze od samic, osiągając średnio około 875 mm długości, podczas gdy samice dorastają do około 1420 mm.

Geograficznie, żmija morska żółtowarga występuje we wschodnim Oceanie Indyjskim, zachodnim Pacyfiku oraz w różnych częściach Azji Południowo-Wschodniej. Spotykano ją również w Australii, Nowej Zelandii i na innych wyspach Pacyfiku.

Jej jad jest wysoce skuteczny, wywołując efekty neurotoksyczne u ofiar, głównie węgorzy. Węże te są półwodne, co oznacza, że dzielą swój czas między lądem a morzem. Mają unikalne techniki polowania i przestrzegają specyficznych rytuałów godowych podczas rozmnażania. Samice składają jaja poza swoim ciałem.

Interakcje ludzi z tymi wężami są rzadkie i zazwyczaj mają miejsce wtedy, gdy wąż się broni. W niektórych rejonach ludzie łapią żmije morskie żółtowarge dla ich skóry i mięsa. Ekologicznie odgrywają kluczową rolę poprzez swoje działania łowieckie i interakcje z innymi gatunkami morskimi.