Selkä-Sarvi, Park Narodowy Botniku Północnego

Selkä-Sarvi to wyspa należąca do Parku Narodowego Zatoki Botnickiej, położona na wodach miasta Kemi w Zatoce Botnickiej. Wyspa znajduje się w pobliżu granicy fińsko-szwedzkiej, około 21 kilometrów na południowy zachód od centrum Kemi. Należy do archipelagu utworzonego przez Savukrunn, Sarvenkrunn, Pitkäleto, Linnankluvu i Maa-Horn, a także Sarvenkataja po stronie szwedzkiej.

Jest to również druga co do wielkości wyspa w Parku Narodowym Zatoki Botnickiej. Ma około 1,3 kilometra długości, a w najszerszym miejscu jest szeroka na około 500 metrów. Jej najwyższy punkt wznosi się na wysokość około czterech metrów nad poziomem morza. Na najbardziej wysuniętym na północ krańcu wyspy znajduje się port wycieczkowy Sarvi, do którego od północnego zachodu prowadzi oznakowana ścieżka dla łodzi. Według kilku źródeł na wyspie powinien znajdować się wulkan, jednak podczas inwentaryzacji przeprowadzonej w 1994 roku nie znaleziono żadnych śladów wulkanu na wyspie.

Wyspa Selkä-Sarvi jest starą bazą rybacką. W okresie największego rozkwitu, kiedy liczba mieszkańców wyspy wzrosła do około trzystu, na wyspie żyło co najwyżej ośmiu mieszkańców. Do dziś zachowało się osiem budynków starej wioski rybackiej w południowo-wschodnim rogu wyspy, a także pozostałości kilku budynków i piwnic w okolicy. Oprócz bazy rybackiej na północnym krańcu wyspy znajduje się schronisko harcerskie parku narodowego, stalowa wieża widokowa i lądowisko dla helikopterów.

Z północy na południe przez wyspę prowadzi ścieżka dydaktyczna, a na jej południowym krańcu znajdują się duże kamieniołomy oraz wybudowany w latach 60. XIX wieku i udostępniony dla zwiedzających Ailinpiet Kalamaja. Na miejscu można przenocować w dwuosobowej chatce pustynnej Kalla, przeznaczonej do użytku tylko w lecie, oraz w czteroosobowej chatce rezerwacyjnej Kokko, która została wyremontowana ze starej solarni ryb.

W północnej części wyspy lasy stanowią rosnący na piaszczystym dnie gaj jałowcowy, na obrzeżach którego rosną głównie drzewa liściaste, rzadziej sosny. Nieliczne są krzewy brzegowe, a na wschodnim brzegu wyspy znajduje się największy i najszerszy jednolity obszar łąk nadmorskich w parku narodowym. Zachodni brzeg wyspy jest przerwany i składa się głównie z rozproszonych kamieniołomów, pomiędzy którymi rosną przybrzeżne łąki. Na wyspie znajduje się pięć stawów, a południowy kraniec wyspy składa się z kamieniołomów i łąk nadbrzeżnych graniczących z laguną.