Świergotek łąkowy

Świergotek łąkowy to uroczy, mały ptak, który zamieszkuje różne rejony Palearktyki. Można go spotkać w okresie lęgowym od Grenlandii aż po Rosję, a także na południu, aż do Francji i Rumunii. Są to prawdziwi podróżnicy, migrujący do południowej Europy, Afryki Północnej i południowo-zachodniej Azji, gdy temperatura spada. Niektóre osobniki pozostają na zachodzie Europy przez cały rok.

Mierząc około 14,5–15 cm długości, świergotek łąkowy ma brązowy grzbiet i spod w kolorze jasnobeżowym z ciemniejszymi prążkami. Jego cienki dziób jest idealny do spożywania jego diety. Kiedy śpiewa, można usłyszeć delikatne "tsi-tsi", a jego pieśń jest prosta i powtarzalna.

Te ptaki preferują otwarte przestrzenie, takie jak pastwiska, bagna, wrzosowiska i solniska, gdzie żywią się owadami, bezkręgowcami i nasionami. W czasie lęgów wybierają gęstą roślinność, aby złożyć swoje 2–7 jaj. Zazwyczaj wychowują dwa lęgi rocznie.

Co ciekawe, świergotki łąkowe często padają ofiarą kukułek, które podsuwają im swoje jaja do wysiadywania. Muszą także uważać na drapieżniki, takie jak drzemlik i błotniak łąkowy. Niestety, ich liczba maleje, zwłaszcza na francuskich terenach rolniczych.

Nazwa "pipit" jest onomatopeiczna, naśladując dźwięk ich śpiewu, podczas gdy "pratensis" to łacińskie określenie "łąkowy". Chociaż mogą wyglądać podobnie do świergotka rdzawogardłego i świergotka drzewnego, można je odróżnić po charakterystycznych cechach i śpiewie.