Château de Voisins, Louveciennes

Château de Voisins to neoklasyczna rezydencja położona w Louveciennes, w departamencie Yvelines, we Francji. Znajduje się 8 km na północ od Wersalu i 20 km na wschód od centrum Paryża.

Pierwszy zamek na tym terenie został zbudowany w latach 1650-1675. W 1696 roku, prawdopodobnie ze względu na bliskość Wersalu, zamek został kupiony przez markiza de Cavoye, wielkiego marszałka domu Ludwika XIV. Pod koniec XVIII wieku zamek stał się własnością Louise Élisabeth de Bourbon-Condé, księżniczki de Conti. Księżniczka, wnuczka Ludwika XIV i Madame de Montespan, zleciła przebudowę zamku według projektu Claude'a-Nicolasa Ledoux. Księżniczka jest najbardziej znana jako kobieta, która oficjalnie przedstawiła Madame de Pompadour na dworze króla Ludwika XV w Wersalu, w zamian za uregulowanie przez króla jej długów.

Około 1820 roku nowy właściciel, Comte de Turtot Hocquart, uznał zamek za staroświecki i zlecił jego przebudowę. W 1857 roku posiadłość została ponownie sprzedana i zakupiona przez Charlesa Taverniera, który wybudował pałacyk oraz przeprojektował i zagospodarował teren. W 1874 roku Tavernier podarował zamek bankierowi Juliusowi Beerowi, który przekazał go swojemu synowi Williamowi. Żona Wilhelma, Elena, stworzyła tu znany salon literacki. To właśnie w zamku Leconte de Lisle napisał swoje dzieło La Rose de Louveciennes. Poeta zmarł w 1894 roku podczas pobytu w klasycystycznym pawilonie ogrodowym zamku.

Rezydencja została zaprojektowana na planie litery "H", przy czym dwa wysunięte skrzydła połączone są otwartą loggią na południowej fasadzie wejściowej, a na północnej fasadzie ogrodowej - oranżerią. Po stronie wschodniej znajduje się niskie, dyskretne skrzydło mieszczące kuchnie i biura. Główny blok jest trzypiętrowy, z pięcioma głównymi pomieszczeniami na parterze. Niski czterospadowy dach jest ukryty pod zamkniętym parapetem.

Po śmierci Wilhelma w 1913 r. wdowa po nim zachowała możliwość korzystania z pawilonu ogrodowego, ale majątek przeszedł na własność krewnego, bankiera i kolekcjonera Roberta de Rothschilda. Po jego śmierci posiadłość została sprzedana. Od 1946 roku posiadłość pozostaje własnością firmy BNP Paribas, która wykorzystuje dom jako centrum szkoleniowe.

Od 10 lutego 1948 r. zamek jest wpisany do rejestru zabytków. 10 lutego 1948 r.