Oratory of the Paraclete
Fakty i informacje praktyczne
Opactwo Parakleta było klasztorem benedyktyńskim założonym przez Piotra Abelarda w Ferreux-Quincey we Francji, po tym jak opuścił on opactwo St. Denis około 1121 roku. Paraklet pochodzi od greckiego słowa oznaczającego "tego, który pociesza" i występuje w Ewangelii Jana jako imię Ducha Świętego.
W 1125 r. Abelard został wybrany przez mnichów z opactwa w Saint-Gildas-de-Rhuys, niedaleko Vannes w Bretanii, na ich opata. Przekazał Parakleta niedawno przesiedlonej Heliozie, swojej żonie, która przebywała w klasztorze w Argenteuil, zanim został on rozwiązany przez opata Sugera. Paraklet został ponownie poświęcony jako dom zakonny. Heloiza została opatką Parakleta i spędziła tam resztę życia.
Ona i Abelard byli tam pochowani razem aż do 1792 r. kiedy to ich szczątki przeniesiono do pobliskiego kościoła w Nogent-sur-Seine. W 1817 r. ich ciała zostały podobno przeniesione do nowego grobowca na cmentarzu Pere Lachaise w Paryżu, ale to, czy oboje są tam rzeczywiście pochowani, pozostaje kwestią sporną.
Duża część opactwa została zburzona w czasie rewolucji francuskiej. Pozostały budynki: stodoła i gołębnik z początku XVII wieku oraz budynek klasztorny z XVIII wieku. Są to zabytki wpisane na listę zabytków, podobnie jak pomnik Heloizy i Abélarda. Na początku XX wieku wybudowano kaplicę.
Grand Est
Grand Est