Perseigne Abbey

Opactwo Perseigne to dawne opactwo cysterskie, formalnie założone w 1145 r. na ziemiach podarowanych przez Wilhelma III, hrabiego Ponthieu, zlikwidowane w 1791 r. podczas rewolucji francuskiej. Znajduje się w północnej części departamentu Sarthe, niedaleko Neufchâtel-en-Saosnois, na skraju lasu Perseigne, niedaleko Alençon.

Ruiny, składające się z kilku odcinków murów, są od 1932 r. wpisane na listę zabytków historycznych prowadzoną przez francuskie Ministerstwo Kultury.

Opactwo było domem-córką samego Cîteaux; w ramach zakonu cystersów miało skromne znaczenie i nie zakładało własnych domów-córek. W XII i XIII wieku życie doczesne zorganizowane było wokół sieci stodół, które zostały odkryte dzięki wykopaliskom archeologicznym. Dwa budynki rolnicze pozostawiły znaczące ślady.

Życie intelektualne kwitło tam szczególnie w początkowym okresie. W latach 1165-1189 mnich Tomasz z Perseigne napisał Commentaire du Cantique des Cantiques, który cieszył się wielkim powodzeniem na Zachodzie.

Opat Adam z Perseigne, autor obszernej korespondencji, służył jako łącznik między papiestwem rzymskim, cystersami z Burgundii i angielską rodziną królewską.