Fort de Villiers, Noisy-le-Grand

Fort de Villers został zbudowany po wojnie francusko-pruskiej w celu obrony Paryża. Położony na wschód od Paryża w Villiers-sur-Marne, fort był częścią zewnętrznego pierścienia osiemnastu dużych fortyfikacji zbudowanych w odpowiedzi na poprawę zasięgu i skuteczności artylerii od czasu budowy fortyfikacji Thiers w latach czterdziestych XIX wieku. Zbudowano go zgodnie z udoskonalonymi zasadami fortyfikacji opracowanymi dla systemu Séré de Rivières.

Fort de Villiers został zbudowany w latach 1878-1880 na wysokości 111 metrów, z widokiem na Marnę od północy i linię kolejową od południa, a jego celem było uniemożliwienie nieprzyjacielowi wykorzystania tej wysokości. Pierwotnie fort był uzbrojony w osiemnaście dział dalekiego zasięgu, dziesięć mniejszych dział dla kaponier i trzy moździerze. Wstępnie sprawdzone pola ostrzału obejmowały sąsiedni Fort de Champigny na wysokości 3500 m oraz Fort de Chelles, oddalony o 6200 m. W 1915 r. fort otrzymał 75-milimetrowe działa przeciwlotnicze.

Fort de Villiers był własnością Ministerstwa Obrony Narodowej do lipca 2001 r. kiedy to został przekazany gminie Noisy-le-Grand, jednej z serii nowych miast powstałych wokół Paryża. Fort zajmuje powierzchnię siedmiu hektarów po południowej stronie autostrady A4. Z centrum miasta Noisy-le-Grand łączy go most nad autostradą. Do 2007 r. w forcie mieściły się społeczne organizacje sportowe. Jednak od tego czasu wstęp do fortu jest zabroniony ze względu na stan mostu dojazdowego i liczne martwe drzewa, będące skutkiem wichur z końca 1999 roku. W 2008 roku utworzono stowarzyszenie Association de Sauvegarde du Fort De Villiers, którego celem jest dokumentowanie i promowanie zachowania fortu. Pozostaje on zamknięty dla zwiedzających.