Fort de Champigny, Noisy-le-Grand

Fort de Champigny został zbudowany po wojnie francusko-pruskiej w celu obrony Paryża. Położony na południowy wschód od Paryża w Chennevières-sur-Marne, fort był częścią zewnętrznego pierścienia fortyfikacji zbudowanych w odpowiedzi na poprawę zasięgu i skuteczności artylerii od czasu budowy fortyfikacji Thiers w latach 40-tych XIX wieku. Zbudowano go zgodnie z udoskonalonymi zasadami fortyfikacji opracowanymi dla systemu Séré de Rivières.

Fort de Champigny został zbudowany w latach 1878-1880 na obszarze ośmiu hektarów w miejscu, które zostało wykorzystane przez Prusaków do bombardowania Paryża w czasie wojny 1870 roku. Miejsce to kontrolowało ruch na linii kolejowej Paryż-Trójmiasto w Champigny-sur-Marne. Czworoboczny fort jest otoczony rowem i przeciwskarpą. Fort zawiera wybrukowany dziedziniec otoczony kwaterami dla 388 ludzi. Woda była dostarczana przez cysterny. Początkowo fort był uzbrojony w 34 działa.

W 1911 r. fort zmodernizowano, dodając betonowe umocnienia, w tym dwie wieżyczki obserwacyjne w kaponierach fortu z karabinami maszynowymi. W 1914 roku w forcie znajdowało się nie więcej niż dziesięć dział na wale i dziesięć na kaponierach. W czasie I wojny światowej fort ostrzeliwał Plateau d'Avron z dziesięciu dział kalibru 12 i 15 cm. W 1939 i 1940 roku fort był wykorzystywany jako artyleria przeciwlotnicza. Caserne fortu zostało spalone w lipcu 1944 roku.

Fort de Champigny został wyłączony ze służby wojskowej w 1965 roku. W 1979 r. został wpisany na listę uzupełniającą Zabytków Historii. Od 1984 r. jest restaurowany i ma służyć jako centrum młodzieżowe.