Carnac stones

Kamienie Carnac to wyjątkowo gęsty zbiór stanowisk megalitycznych w pobliżu południowego wybrzeża Bretanii w północno-zachodniej Francji, składający się z kamiennych osi, dolmenów, tumuli i pojedynczych menhirów. Ponad 3000 prehistoryczne stojące kamienie zostały wyciosane z lokalnego granitu i wzniesione przez pre-celtyckich ludzi Bretanii i tworzą największy taki zbiór na świecie. Większość kamieni znajduje się w bretońskiej gminie Carnac, ale niektóre na wschód od niej leżą w sąsiedniej La Trinité-sur-Mer. Kamienie zostały wzniesione na pewnym etapie w okresie neolitu, prawdopodobnie około 3300 lat p.n.e. ale niektóre mogą pochodzić nawet z 4500 lat p.n.e.

Chociaż kamienie pochodzą z 4500-3300 r. p.n.e. współczesne mity wiążą je z zajęciami Rzymian w I w. n.e. a później chrześcijan. Chrześcijański mit związany z kamieniami głosi, że byli to pogańscy żołnierze ścigający papieża Korneliusza, gdy ten zamienił ich w kamień. Bretania ma swoje własne, lokalne wersje cyklu arturiańskiego. Lokalna tradycja głosi, że kamienie stoją w tak idealnie prostych liniach, ponieważ są rzymskim legionem zamienionym w kamień przez Merlina.

W ostatnich stuleciach wiele z nich zostało zaniedbanych, a doniesienia o wykorzystaniu dolmenów jako szałasów dla owiec, kurników, a nawet pieców. Jeszcze częściej kamienie usuwano, aby zrobić drogę lub wykorzystać je jako materiał budowlany. Dalsze zarządzanie tymi miejscami pozostaje tematem kontrowersyjnym.

Według Neila Olivera z dokumentu BBC A History of Ancient Britain, układy te zostały zbudowane przez myśliwych-zbieraczy. To sytuowałoby je w innej kategorii niż Stonehenge w Anglii, o którym mówi się, że jest dziełem wczesnoeuropejskich rolników. Kwestia, któremu ludowi należy przypisać kamienie z Carnac, jest nadal dyskutowana.