Gekon murowy

Tarentola mauritanica, znana również jako gekon murowy, jest fascynującym gatunkiem pochodzącym z regionu zachodniego Morza Śródziemnego, obejmującym północno-zachodnią Afrykę oraz Europę. Z czasem rozprzestrzeniła się także do Ameryki i Azji. Często można zobaczyć te gekony przylegające do ścian w obszarach miejskich, zwłaszcza w ciepłych, nadmorskich miejscowościach, a nawet dalej w głąb lądu, na przykład w Hiszpanii. Po raz pierwszy została opisana przez Karola Linneusza w 1758 roku. Ten wytrzymały gekon może dorastać do 15 centymetrów długości i ma charakterystyczne kolczaste guzki, które nadają mu wygląd opancerzonego zwierzęcia.

Gatunek ten jest znany pod kilkoma nazwami, w tym jako gekon mauretański, salamanquesa po hiszpańsku, dragonek po katalońsku, gekon krokodyli, europejski gekon murowy i gekon mauretański. Dorosłe gekony mogą osiągać 15 cm długości, łącznie z ogonem, i mają solidne ciało z płaską głową. Na grzbiecie, nogach i ogonie mają wyraźne stożkowate guzki, chociaż ich zregenerowane ogony są gładsze. Ich kolor waha się od szarobrązowego do brązowego, z różnymi plamami, które zmieniają intensywność w zależności od światła.

Gekony murowe są głównie aktywne nocą lub o zmierzchu, ale czasami można je spotkać w ciągu dnia, zwłaszcza w słoneczne zimowe dni. Głównie żywią się owadami i składają niemal kuliste jaja dwa razy w roku, zazwyczaj w kwietniu i czerwcu. Młode, które wykluwają się po około czterech miesiącach, mają mniej niż 5 cm długości. Te gekony potrzebują około 4 do 5 lat, aby osiągnąć dojrzałość w warunkach hodowlanych.

Po wprowadzeniu do nowych obszarów, gekony murowe mogą wpływać na lokalną faunę, polując na żaby i mniejsze jaszczurki. Handel zwierzętami domowymi doprowadził do wytworzenia stabilnych populacji w miejscach takich jak Floryda. Ponadto, te gekony mogą być nosicielami różnych pasożytów, takich jak pierwotniak Haemoproteus tarentolae i roztocza gekona Esther.