Grzebiuszka gibraltarska

Pelobates cultripes: Zachodnia Grzebiuszka

Opis ogólny: Pelobates cultripes, znana także jako zachodnia grzebiuszka, grzebiuszka iberyjska, grzebiuszka hiszpańska lub grzebiuszka Waglera, to ciekawy gatunek ropuchy z rodziny Pelobatidae. Naturalnie występuje w regionach Francji, Hiszpanii i Portugalii.

Opis:

Zachodnia grzebiuszka to duża, gładkoskóra ropucha, charakterystyczna dzięki jej srebrno-złotym lub zielonkawym oczom z pionową źrenicą. Wyjątkową cechą jest czarna, przypominająca łopatkę struktura na tylnej stopie, od której pochodzi jej nazwa. Skóra na grzbiecie tej ropuchy zazwyczaj ma odcień szaro-żółty z ciemnobrązowymi lub zielonkawymi plamami i cętkami. Może dorastać do 11 cm długości, co czyni ją większą i bardziej zieloną niż jej kuzyn, grzebiuszka ziemna (Pelobates fuscus). Kijanki tego gatunku są znacząco większe w porównaniu z kijankami większości innych gatunków ropuch.

Zachowanie:

Aktywna głównie nocą, zachodnia grzebiuszka staje się szczególnie żywotna po deszczu. W ciągu dnia ukrywa się w norach o głębokości do 20 cm, będąc zręcznym kopaczem. W obliczu zagrożenia, nadyma swoje ciało i wydaje dźwięk przypominający miauczenie kociaka.

Rozród odbywa się najczęściej w tymczasowych zbiornikach wodnych, które czasami mogą być lekko zasolone. Samce przybywają do miejsc rozrodu w deszczowe noce, po czym dołączają do nich samice. Sezon rozrodczy zależy od opadów deszczu i może trwać od kilku dni do miesiąca. W tym czasie ropuchy mogą być również aktywne za dnia. Samce chwytają samice wokół lędźwi, a te składają do 7000 jaj w pasmach. Jaja wylęgają się w około dwa tygodnie, a kijanki potrzebują od 4 do 6 miesięcy na rozwój. Drapieżnictwo i wysychanie zbiorników wodnych stanowią poważne zagrożenia dla ich przetrwania. Młode ropuchy osiągają dojrzałość w około 3 lata i mogą żyć nawet do 15 lat. Samce wydają charakterystyczny dźwięk "ko-ko-ko" pod wodą, przypominający gdakanie kury, a samice czasami również dają o sobie znać.

Zasięg występowania:

Pelobates cultripes zamieszkuje głównie Hiszpanię, Portugalię oraz część Francji, unikając terenów zajmowanych przez grzebiuszkę ziemną. Preferuje otwarte obszary z miękkimi lub piaszczystymi glebami i można ją spotkać na wysokościach do 1800 metrów.