Pętówka babienica

Pospolita kumak położna, fascynujący przedstawiciel rodziny kumakowatych (Alytidae), występuje w różnych krajach europejskich, takich jak Belgia, Francja, Niemcy, Luksemburg, Holandia, Portugalia, Hiszpania, Szwajcaria i Wielka Brytania. To, co wyróżnia ten gatunek, to jego unikalne zachowania rozrodcze: samiec nosi jaja na grzbiecie i udach aż do momentu ich wyklucia.

Te ropuchy dobrze się rozwijają w szerokim zakresie siedlisk. Można je spotkać w lasach umiarkowanych i suchych, zaroślach, w pobliżu rzek, jezior słodkowodnych, bagien, pustyń, terenów rolniczych, pastwisk, a nawet na obszarach miejskich. Niestety, coraz bardziej są zagrożone utratą siedlisk.

Pod względem wyglądu, pospolita kumak położna może osiągać do 5,5 centymetra długości, przy czym samice są zazwyczaj większe od samców. Mają krępe ciało, dużą głowę z wyraźnymi oczami i gładką skórę pokrytą brodawkami i granulkami. Ich ubarwienie jest różnorodne, co pomaga im wtopić się w otoczenie. Te ropuchy występują w różnych regionach i na różnorodnych wysokościach w północno-zachodniej Europie. Są aktywne głównie o zmierzchu i w nocy, a zimą zapadają w hibernację.

Kiedy czują się zagrożone, te ropuchy mają unikalny mechanizm obronny: nadymają swoje ciała i przybierają groźną postawę, aby odstraszyć drapieżniki. Rozmnażanie odbywa się wiosną i latem. Co niezwykłe, samce przejmują obowiązek noszenia i ochrony jaj, czasami opiekując się kilkoma złożami jednocześnie. To zachowanie nie tylko chroni jaja przed infekcjami, ale także zapewnia ich przetrwanie do momentu wyklucia.

Pospolita kumak położna zajmuje także szczególne miejsce w historii biologii i nauki. W książce Arthura Koestlera z 1971 roku "Sprawa kumaka położnej", gatunek ten jest w centrum dyskusji na temat paradygmatów naukowych. Książka zgłębia kontrowersyjne eksperymenty Paula Kammerera, który twierdził, że udało mu się wykazać dziedziczenie cech nabytych (dziedziczenie lamarckowskie) za pomocą kumaka położnej, co wywołało znaczną debatę w społeczności naukowej.