Bąkojad żółtodzioby

Żółtodzioby bąkojad to fascynujący ptak należący do rodziny Buphagidae. Dawniej był klasyfikowany w rodzinie szpaków i majn, Sturnidae. Można go spotkać głównie na sawannach Afryki Subsaharyjskiej, od Senegalu po Sudan. Jest mniej powszechny we wschodnich częściach swojego zasięgu, gdzie występuje obok czerwono-dziobego bąkojada, często konkurując z nim o pokarm.

Francuski zoolog Mathurin Jacques Brisson po raz pierwszy opisał żółtodziobego bąkojada w 1760 roku. Później, Carl Linnaeus uwzględnił ten gatunek w swoim słynnym dziele, Systema Naturae, w 1766 roku, nadając mu nazwę Buphaga africana. Brisson również wprowadził rodzaj Buphagus, do którego zainicjował systematyczną klasyfikację tych ptaków. Wyróżnia się dwa uznane podgatunki: B. a. africanus i B. a. langi.

Jeśli chodzi o gniazdowanie, żółtodzioby bąkojad preferuje dziuple w drzewach wyścielane sierścią zwierząt gospodarskich. Zwykle składają 2-3 jaja. Poza sezonem lęgowym, te ptaki są bardzo towarzyskie i tworzą duże stada. Ich dieta składa się głównie z owadów i kleszczy, które znajdują na dużych ssakach, takich jak bydło. Co ciekawe, głównie żywią się krwią, dziobiąc rany, aż krew zacznie płynąć. Dorosłe ptaki mają żółte dzioby z czerwonymi końcówkami, podczas gdy młode mają brązowe dzioby. Ich głos brzmi jak syczące, trzaskające "krisss, krisss."

Pod względem wyglądu, żółtodzioby bąkojad osiąga około 20 cm długości. Jego upierzenie jest jednolicie brązowe na górnych partiach ciała i głowie, a dolne części ciała są jasnobeżowe z jasnym kuprem. Dzięki silnym nogom i bezpośredniemu wzorcowi lotu, te ptaki są doskonale przystosowane do swojego stylu życia. Odgrywają kluczową rolę w kontrolowaniu pasożytów na zwierzętach, na których żerują, i są ogólnie dobrze tolerowane przez te ssaki.