Mamba zielona

Zachodnia Mamba Zielona (znana także jako Zachodnioafrykańska Mamba Zielona lub Mamba Zielona Hallowella) to wyjątkowo jadowity wąż z rodzaju mamb, Dendroaspis. Po raz pierwszy została opisana przez Edwarda Hallowella w 1844 roku. Występuje głównie w nadmorskich tropikalnych lasach deszczowych, zaroślach i lasach zachodniej Afryki. Poluje przede wszystkim na małe ssaki i ptaki, wykorzystując swój jad zawierający potężne neurotoksyny, kardiotoksyny i fascikuliny.

Węża tego można łatwo rozpoznać po smukłym ciele, które może osiągać długość do 2,4 metra. Charakteryzuje się jaskrawozielonym ubarwieniem z czarnymi wzorami i żółtawymi spodami. Zachodnia Mamba Zielona jest aktywna w ciągu dnia, zwinna i czujna, a w razie poczucia zagrożenia może stać się agresywna. Chociaż spotkania z ludźmi są rzadkie, jej ugryzienie może być śmiertelne, szybko wywołując objawy takie jak ból, obrzęk, martwica tkanek, utrata koordynacji, trudności w oddychaniu i paraliż.

Zasięg występowania Zachodniej Mamby Zielonej obejmuje obszar od Gambii do Beninu, prawdopodobnie także do Kamerunu i Gabonu. Gatunek jest klasyfikowany jako najmniejszej troski na Czerwonej Liście IUCN z powodu szerokiego zasięgu, stabilnej populacji i niewielkiej liczby zagrożeń. Niemniej jednak jej jad jest bardzo toksyczny, z dawkami śmiertelnymi (LD50) w zakresie od 0,33 do 0,79 mg/kg, co może szybko wywołać ciężkie zatrucie. Choć trudno ją zauważyć, Zachodnia Mamba Zielona jest niewątpliwie niebezpieczna, a jej silny jad stanowi znaczne zagrożenie dla każdego, kto się na nią natknie.