Nandinia palmowa

Afrykańska cyweta palmowa, znana również jako cyweta dwuplamista, to niewielki ssak przypominający kota, zamieszkujący Afrykę Subsaharyjską. Na Czerwonej Liście IUCN figuruje jako gatunek o najmniejszym zagrożeniu wyginięciem. Cyweta ta posiada futro o barwie od szarej do ciemnobrązowej, ozdobione ciemnymi plamami na grzbiecie. Ma krótkie nogi, małe uszy, smukłe ciało oraz długi, prążkowany ogon. Charakterystyczne dla niej są gruczoły zapachowe, wykorzystywane do oznaczania terytorium oraz w okresie godowym.

Dorosłe samice osiągają zazwyczaj długość ciała od 37 do 61 cm, podczas gdy samce mierzą od 39,8 do 62,5 cm.

Afrykańska cyweta palmowa występuje w Afryce Subsaharyjskiej, od Gwinei po Sudan Południowy, a także na południe aż do Angoli i Zimbabwe. Preferuje różne typy lasów i sawann, dobrze radząc sobie na wysokościach do 2500 metrów. Jest to stworzenie nocne i nadrzewne, co oznacza, że jest aktywne w nocy i lubi wspinać się na drzewa. W skład jej diety wchodzą głównie owoce, takie jak figi, papaje i banany. Samce zazwyczaj posiadają większe terytoria niż samice, a dominujące samce mogą mieć terytoria nakładające się na obszary zamieszkałe przez kilka samic.

Jeśli chodzi o rozmnażanie, w Gabonie samice zazwyczaj rodzą między wrześniem a styczniem po ciąży trwającej od 2 do 3 miesięcy. Mioty mogą liczyć do czterech młodych, które są karmione przez około trzy miesiące. Pomimo ich obecnego statusu ochrony, afrykańskie cywety palmowe są zagrożone utratą siedlisk i polowaniami na mięso z buszu. W Nigerii i Kamerunie są masowo łowione co roku. W niektórych regionach są postrzegane jako szkodniki i są celem różnych działań, takich jak używanie w fetyszach oraz sprzedaż na rynkach mięsa z buszu.

Afrykańska cyweta palmowa została po raz pierwszy opisana w 1830 roku przez Johna Edwarda Graya jako Viverra binotata, a później umieszczona w rodzaju Nandinia w 1843 roku. Gatunek ten oddzielił się od innych przypominających kota ssaków około 44,5 miliona lat temu. Choć obecnie nie są bezpośrednio zagrożone, zagrożenia, z którymi się borykają, muszą być zarządzane, aby zapewnić ich przetrwanie w dłuższej perspektywie.