Choragic Monument of Nikias, Ateny

Pomnik Choragiczny Nikiasza to budowla pomnikowa wzniesiona na Akropolu ateńskim w latach 320-319 p.n.e. dla upamiętnienia chorego Nikiasza, syna Nikodemosa. Znajdował się między Teatrem Dionizosa a Stoa Eumenesa, gdzie zachowały się jego fundamenty oraz fragmenty konstrukcji. Zbudowano go w formie potężnej sześciokątnej świątyni doryckiej z kwadratową cellą, na której być może znajdował się trójnóg, będący nagrodą za Dionizje. Pomnik został rozebrany w późnym antyku, a jego mury ponownie wykorzystano w Bramie Buelé.

Większość zachowanych pozostałości architektonicznych pomnika choragiewnego jest wbudowana w centralną część Bramy Buelé, która została odkryta i zidentyfikowana na podstawie napisu przez Charlesa Ernesta Beulé w 1852 roku.

Pierwotne miejsce budowy pomnika zostało jednak odkopane dopiero w 1885 r. przez Wilhelma Dörpfelda, który cztery lata później odkrył fundamenty budynku i kilka innych fragmentarycznych elementów. William Dinsmoor potwierdził wnioski Dörpfelda w szczegółowej analizie i powiązał fundamenty z epistylami zachowanymi na Bramie Buelé. Dokładna data zniszczenia zabytku nie jest znana, jednak Dinsmoor twierdził, że mogło to nastąpić w tym samym czasie, co zburzenie Stoa Eumenesa, albo w późnym okresie rzymskim, albo w czasie przebudowy Teatru Dionizosa przez Fajdrosa w III lub IV wieku n.e.

Dwa z głównych zabytków choragiewskich, które się zachowały, pochodzą z okresu rządów oligarchicznych za regencji macedońskiej i być może znaczące jest to, że nie znajdują się one na ulicy Trójnogów, gdzie umieszczano większość nagród i pomników choragiewskich. Widoczny przejaw bogactwa i prestiżu, jaki reprezentują, mógł być próbą kontynuowania kariery politycznej choregoi i jako taki skłonił Demetriosa z Faleronu do wprowadzenia prawa wystawnego.