Grindwal długopłetwy

Długopłetwiec oceaniczny, wyjątkowy gatunek delfina oceanicznego, jest łatwo rozpoznawalny dzięki swoim długim płetwom piersiowym. Należy do rodzaju Globicephala i wyróżnia się społeczną naturą, skomplikowaną komunikacją oraz unikalnymi cechami fizycznymi. Pierwotnie naukowcy sklasyfikowali ten gatunek jako Delphinus melas, ale później został przemianowany na Globicephala melaena, zanim ostatecznie powrócono do pierwotnej nazwy, Globicephala melas. Nazwa "pilot whale" pochodzi od przekonania, że te wieloryby podążają za liderem w swoich grupach.

Te wieloryby wykazują dymorfizm płciowy, co oznacza, że samce są większe od samic. Zazwyczaj mają uderzająco czarne lub ciemnoszare ciało z jaśniejszymi szarymi lub białymi oznaczeniami. Znane ze swojego społecznego zachowania, często zbierają się w grupach liczących od 20 do 150 osobników. Badania genetyczne wskazują, że ich struktury społeczne są matrylinearne, co oznacza, że młode pozostają z matkami przez całe życie.

Długopłetwce oceaniczne komunikują się za pomocą różnych dźwięków, w tym kliknięć echolokacyjnych. Są również znane ze smutnej tendencji do masowych wyrzucań na brzeg, zwłaszcza w Nowej Zelandii. Chociaż dokładne przyczyny tego zachowania nie są w pełni zrozumiane, uważa się, że jest to związane z ich silnymi więziami społecznymi. Te wieloryby występują w północnym Atlantyku i na półkuli południowej, z historycznymi obserwacjami w zachodnim północnym Pacyfiku.

Wysiłki na rzecz ochrony długopłetwców oceanicznych umieściły je na liście kilku międzynarodowych porozumień ze względu na ich niekorzystny status ochronny. Są zagrożone przez praktyki wielorybnictwa, szczególnie na Wyspach Owczych, oraz przez historyczne polowania w innych miejscach. Dodatkowo, te wieloryby odgrywają znaczącą rolę w turystyce obserwacji wielorybów, zwłaszcza we wschodniej Kanadzie, co przynosi korzyści ekonomiczne lokalnym społecznościom.

Pomimo ich liczebności, nadal brakuje dokładnych szacunków populacji, co skłoniło Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN) do sklasyfikowania ich jako "Niedostateczne dane". Złożone zachowania społeczne, metody komunikacji i podatność na masowe wyrzucenia na brzeg podkreślają potrzebę kontynuowania badań i działań ochronnych, aby zapewnić ich przetrwanie na wolności.