Pliszka górska

Pliszka górska to urokliwy ptak należący do rodziny pliszkowatych (Motacillidae). Łatwo ją rozpoznać po charakterystycznym wyglądzie i unikalnych zachowaniach. Choć dzieli pewne cechy z pliską żółtą, pliszka górska wyróżnia się żółtym ubarwieniem ograniczonym do gardła i podbrzusza, a samce w okresie lęgowym mają charakterystyczne czarne gardło.

Te ptaki są szeroko rozpowszechnione, gniazdują w Eurosyberii i migrują do cieplejszych regionów tropikalnych Azji i Afryki podczas chłodniejszych miesięcy. Preferują one płynącą wodę w okresie lęgowym, ale poza sezonem można je również spotkać w pobliżu jezior i obszarów przybrzeżnych. Jednym z ich najbardziej charakterystycznych zachowań jest ciągłe machanie ogonem. Ich lot jest niski i falujący, któremu towarzyszy ostry dźwięk.

Naukowo znana jako Motacilla cinerea, relacje pliszki górskiej z innymi gatunkami pliszek są nadal nie do końca poznane. Ptaki te mają smukłą budowę ciała, szare górne części i żółte podbrzusze oraz charakterystyczne oznaczenia, które ułatwiają ich identyfikację. Zazwyczaj żerują samotnie lub w parach, preferując siedliska takie jak łąki i płytkie bagna.

Sezon lęgowy pliszek górskich trwa od kwietnia do lipca, a swoje gniazda budują zazwyczaj w pobliżu szybko płynących strumieni lub rzek. Typowe zniesienie składa się z 3-6 jaj, a często wychowują kilka lęgów w sezonie. Ich dieta składa się głównie z wodnych bezkręgowców, a zimą mają tendencję do nocowania w małych grupach.

Pliszki górskie występują w całym regionie palearktycznym, a różne populacje są rozproszone w różnych obszarach. Jednakże napotykają pewne zagrożenia. Drapieżniki, takie jak pluszcz zwyczajny, który dzieli podobne siedliska, mogą czasem stanowić zagrożenie, a zdarzają się przypadki międzygatunkowego karmienia. Dodatkowo ptaki te mogą być pasożytowane przez kleszcze i polowane przez pustułki.