Persian leopard

Lampart perski, znany również jako lampart kaukaski, zamieszkuje tereny Kaukazu, Iranu, Afganistanu i Azji Środkowej. Kiedyś traktowany jako odrębny podgatunek, jest teraz klasyfikowany jako Panthera pardus tulliana. Niestety, jest zagrożony według Czerwonej Listy IUCN, a jego populacja wynosi jedynie od 871 do 1,290 dojrzałych osobników na wolności.

Przez lata naukowcy stosowali różne nazwy dla lamparta perskiego. Najnowsze badania wskazują, że oddzielił się on od swoich afrykańskich i arabskich krewnych w erze plejstoceńskiej, co czyni go unikalnym.

Pod względem wyglądu lamparty perskie mają zróżnicowane umaszczenie, średnią długość ciała wynoszącą około 158 cm i mogą ważyć do 60 kg. Doskonale przystosowują się do różnych siedlisk, od subalpejskich łąk po skaliste zbocza i rzadkie lasy, zwłaszcza w Wielkim Kaukazie, Alborz i górach Zagros.

Niestety, ich rozmieszczenie jest obecnie fragmentaryczne. Chociaż Iran jest domem dla znaczących populacji, mniejsze grupy są rozproszone w Afganistanie, Turkmenistanie, Armenii, Azerbejdżanie i innych regionach. Lampart perski boryka się z wieloma zagrożeniami, w tym z kłusownictwem, utratą siedlisk, działalnością człowieka oraz malejącą ilością pożywienia.

Wysiłki na rzecz ochrony lamparta perskiego są w pełnym toku. Jest on wymieniony w Załączniku I CITES, co zapewnia mu najwyższy poziom ochrony. Działania ochronne obejmują tworzenie obszarów chronionych, wdrażanie inicjatyw przeciwko kłusownictwu oraz prowadzenie programów hodowlanych w niewoli. Niektóre projekty mają na celu ponowne wprowadzenie osobników hodowanych w niewoli na wolność, aby odbudować ich populację w historycznych siedliskach.

Pomimo wyzwań, trwające badania i wysiłki ochronne dają nadzieję na przyszłość lamparta perskiego, z celem ochrony i przywrócenia tego wyjątkowego gatunku w jego naturalnym środowisku.