Zaskroniec rybołów

Wąż zbożowy, znany także jako wąż wodny, to niejadowity europejski gatunek węża z rodziny połozowatych (Colubridae). Samice są zazwyczaj większe od samców, osiągając długość od 1,0 do 1,3 metra. Ich kolory wahają się od szarozielonego do brązowego, z ciemnymi plamami na grzbiecie. Brzuch węża zbożowego może być jaskrawo ubarwiony na żółto lub pomarańczowo z czarnymi plamami przypominającymi kostki do gry, co jest inspiracją dla jego nazwy.

Węże zbożowe często można spotkać w pobliżu rzek i jezior, gdzie głównie żywią się rybami. Sporadycznie polują także na płazy, takie jak żaby i ropuchy. Choć węże te są niejadowite, ich ślina zawiera antyhemorraginę, a w gruczołach ślinowych mogą występować neurotoksyny. W obronie przed drapieżnikami węże zbożowe wydzielają nieprzyjemnie pachnącą substancję i czasami udają martwe.

Sezon godowy węży zbożowych trwa od marca do maja. Samice składają jaja w lipcu, a w jednym złożeniu znajduje się od 10 do 30 jaj. Młode wykluwają się na początku września. Węże zbożowe hibernują od października do kwietnia, zazwyczaj w suchych norkach w pobliżu zbiorników wodnych.

Węże zbożowe są rozpowszechnione w Europie i Azji, w takich krajach jak Liban, Niemcy, Francja, Chorwacja, Włochy, Grecja, Rosja, Turcja i Indie. Naukowcy szczególnie interesują się populacjami w Rumunii, zwłaszcza w pobliżu ruin Histrii, gdzie pasożytnicze nicienie stanowią zagrożenie. Prowadzone są działania ochronne i badania nad biologią populacji, aby chronić te unikalne populacje przybrzeżne. Szerokie spojrzenie na biologię, rozmieszczenie i ochronę węży zbożowych można znaleźć w publikacji Meberta (2011).