Drozdek okularowy

Drozd Swainsona, znany również jako drozd oliwkowy, to ptak średniej wielkości z rodzaju Catharus. Dzięki swoim stonowanym barwom i pięknemu, fletowemu śpiewowi jest prawdziwą gratką dla obserwatorów ptaków. Nazwę zawdzięcza Williamowi Swainsonowi, angielskiemu ornitologowi.

Drozd Swainsona preferuje gniazdowanie w lasach iglastych z gęstym podszytem, głównie w Kanadzie, na Alasce i w północnych Stanach Zjednoczonych. Można go również spotkać w lasach liściastych wzdłuż wybrzeża Pacyfiku w Ameryce Północnej. Zimą ptaki te migrują do cieplejszych miejsc, podróżując aż do Argentyny i południowego Meksyku. Co ciekawe, istnieją dwie główne grupy tych ptaków: przybrzeżna i kontynentalna, każda z własnymi wzorcami migracji. Czasami można je zauważyć w zachodniej Europie lub północno-wschodniej Azji, choć jest to rzadkie. Na obszarach, gdzie ich zasięg pokrywa się z zasięgiem drozda samotnego, drozd Swainsona może być czasami wypierany.

Te ptaki mają długość około 16-20 cm i posiadają cechy, takie jak wzory na skrzydłach i masa ciała, które pomagają je zidentyfikować. Żywią się głównie owadami, owocami i jagodami, żerując zarówno na dnie lasu, jak i na drzewach. Jeśli chodzi o gniazdowanie, budują gniazda w kształcie kubka na poziomych gałęziach.

Istnieją cztery uznane podgatunki drozda Swainsona. Podgatunki te mają wyraźne różnice genetyczne, wskazujące na szybkie rozszerzanie się ich zasięgu po ostatniej epoce lodowcowej. Drozd Swainsona jest najstarszym północnoamerykańskim członkiem swojego rodzaju i ewoluował w sposób podobny do innych północnoamerykańskich gatunków. Wariacje genetyczne i nawyki migracyjne tych podgatunków sugerują, że mają one historyczne adaptacje, które jeszcze nie w pełni dostosowały się do ich obecnych lokalizacji.