The Swallow's Tail — Series on Catastrophes

"Ogon jaskółki – Seria katastrof" to ostatnie dzieło Salvadora Dalí, ukończone w maju 1983 roku. Obraz ten stanowi część serii inspirowanej teorią katastrof, autorstwa matematyka René Thoma, która analizuje siedem potencjalnych powierzchni równowagi i elementarnych katastrof w czterowymiarowych zjawiskach.

W tym dziele Dalí wplata bezpośrednio czterowymiarowy wykres Thoma, przedstawiający ogon jaskółki i punkt przegięcia, łącząc te matematyczne koncepcje z wiolonczelą i jej otworami rezonansowymi w kształcie litery "f", które przypominają symbol całki w rachunku różniczkowym.

W 1979 roku, podczas wykładu zatytułowanego "Gala, Velázquez i Złote Runo", Dalí wyraził swoje uznanie dla teorii Thoma, nazywając ją najpiękniejszą teorią estetyczną, jaką kiedykolwiek spotkał. Wspominał spotkanie z Thomem, który opowiedział o swoich badaniach nad płytami tektonicznymi. To zaintrygowało Dalíego, skłaniając go do zapytania o znaczenie stacji kolejowej w Perpignan. Odpowiedź Thoma, która łączyła kluczową rolę Hiszpanii ze stacją, zainspirowała Dalíego do namalowania obrazu "Topologiczne porwanie Europy – Hołd dla René Thoma". Dzieło to zawiera równanie związane z ogonem jaskółki oraz określenie „queue d'aronde”. Sejsmiczne pęknięcie przedstawione na tym obrazie pojawia się również w "Ogonie jaskółki", gdzie wykresy się przecinają.

Ostatni obraz Dalíego jest świadectwem jego głębokiego zainteresowania matematyką, estetyką i tajemnicami wszechświata, które ożywają poprzez skomplikowane powiązania z teorią Thoma i ich osobiste interakcje.