Borowiec leśny

Mroczek późny, znany również jako mroczek Leislera lub irlandzki nietoperz, to fascynujące, owadożerne stworzenie z rodziny mroczkowatych (Vespertilionidae). Nazwany na cześć przyrodnika Johanna Philippa Achillesa Leislera, ten średniej wielkości nietoperz jest nieco mniejszy od mroczka pospolitego. Charakteryzuje się ciemną twarzą, uszami i skrzydłami, brązowym futrem oraz owłosionymi spodami ramion, co czyni go łatwo rozpoznawalnym.

Mroczka późnego można spotkać w całej Europie, zachodniej Azji, części Afryki, a także na wyspach takich jak Wyspy Kanaryjskie, Madera i Azory. Co ciekawe, na Azorach czasami jest uznawany za odrębny gatunek.

Nietoperze te zamieszkują głównie lasy, ale równie dobrze adaptują się do parków i terenów miejskich, gdzie często gnieżdżą się w budynkach. Chociaż są rzadkie w większości miejsc, w Irlandii są stosunkowo powszechne. W rzeczywistości w Irlandii stanowią największy i trzeci najczęściej spotykany gatunek nietoperza.

Dieta mroczków późnych składa się głównie z latających owadów, takich jak ćmy i chrząszcze. Są one zręcznymi lotnikami, poruszającymi się prosto i szybko, często wykonując płytkie nurkowania. Najaktywniejsze są o zmierzchu i świcie, przy czym mogą przemieszczać się do 10 kilometrów w poszukiwaniu pożywienia.

Jeśli chodzi o rozmnażanie, mroczki późne tworzą małe kolonie liczące od 20 do 50 nietoperzy, chociaż w Irlandii niektóre kolonie mogą liczyć nawet 1 000 osobników. Samice zazwyczaj rodzą jedno lub dwa młode, przy czym bliźnięta są bardziej powszechne we wschodniej części ich zasięgu.

Nietoperze te używają echolokacji do nawigacji i znajdowania pożywienia, z częstotliwościami w zakresie od 25 do 54 kHz. Najwięcej energii znajduje się przy 29 kHz, a średni czas trwania dźwięku wynosi około 8,5 milisekundy.

Jednak mroczek późny stoi w obliczu wielu zagrożeń. Ich przetrwanie jest zagrożone z powodu spadku liczby dużych owadów, utraty siedlisk leśnych oraz narażenia na toksyczne chemikalia w impregnowanym drewnie stosowanym w budynkach. Ochrona tych nietoperzy wymaga rozwiązania tych kluczowych problemów, aby zapewnić ich dalsze przetrwanie.