Cantabrian chamois

Kozica kantabryjska, smukła koza-gazela górska, wędruje po surowych górach Kantabryjskich w północnej Hiszpanii. W latach 2007-2008 populacja tych zwierząt wynosiła około 17 000. Wśród naukowców trwają dyskusje nad jej klasyfikacją; różne badania sugerują, że może należeć do różnych podgatunków w obrębie rodzaju Rupicapra. W Hiszpanii zwierzę to nazywane jest różnymi nazwami lokalnymi.

Kozicę kantabryjską można rozpoznać po charakterystycznych zakrzywionych rogach i unikalnym ubarwieniu. Samce zazwyczaj mają bardziej wyraźne rogi niż samice. Te zwierzęta mają określone wymiary wagowe, długości i wysokości. Głównie występują w górach Kantabryjskich, preferując obszary subalpejskie blisko lasów i klifów.

Ich dieta składa się głównie z traw przez cały rok, ale zimą zjadają więcej karłowatych krzewów. Kozice rozmnażają się corocznie, a samice osiągają dojrzałość płciową w wieku trzech lat. Są dość towarzyskie, często widywane w stabilnych grupach, takich jak pary matka-potomstwo.

W latach 2007-2008 populacja wynosiła około 17 400, choć liczby te zmieniały się z powodu polowań i chorób. Ich drapieżnikami są wilki, lisy i orły przednie, a problem stanowi także świerzb sarkoptyczny. Aby im pomóc, rozpoczęto programy reintrodukcji mające na celu rozszerzenie ich zasięgu.