Wielbłąd jednogarbny

Dromader, często nazywany wielbłądem somalijskim lub wielbłądem arabskim, to fascynujące stworzenie, znane ze swojego pojedynczego garbu. Jest najwyższym spośród trzech gatunków wielbłądów; samce dromaderów osiągają wysokość od 1,8 do 2 metrów w kłębie, natomiast samice mierzą nieco mniej, wynosząc od 1,7 do 1,9 metra. Waga samców waha się między 400 a 600 kilogramów, podczas gdy samice ważą od 300 do 540 kilogramów. Te wielbłądy charakteryzują się długimi, zakrzywionymi szyjami, wąską klatką piersiową i garbem zbudowanym z tłuszczu, co pomaga im przetrwać w surowych warunkach pustynnych, pozwalając im stracić ponad 30% wody z organizmu bez uszczerbku na zdrowiu.

Dromadery zostały po raz pierwszy udomowione około 4000 lat temu na Półwyspie Arabskim. Nie występują na wolności od prawie 2000 lat. Obecnie można je znaleźć głównie w półsuchych i suchych regionach Afryki. Różne plemiona polegają na nich jako źródle mięsa, mleka oraz zwierząt roboczych. Te wielbłądy żyją w stadach prowadzonych przez dominującego samca i są aktywne w ciągu dnia. Ich dieta składa się z roślin pustynnych i liści, a sezon godowy przypada na deszczowe miesiące.

Jedną z ich niezwykłych adaptacji do życia na pustyni jest zdolność do zamykania nozdrzy, co pomaga w oszczędzaniu wody i regulowaniu temperatury ciała. Garb dromadera nie jest tylko ozdobą – magazynuje tłuszcz, który może być przekształcony w energię i pomaga utrzymać chłód. Ludzie używają dromaderów do jazdy, transportu i orki, a także pozyskują od nich mleko, mięso, wełnę i skóry. Mleko dromaderów stanowi kluczowe źródło pożywienia dla plemion nomadycznych, a ich mięso jest cenione w wielu regionach. Włosy wielbłądów są wykorzystywane do produkcji odzieży i tekstyliów, a skóry przekształcane są w skóry.

Dromadery są rozpowszechnione w całej Afryce i Azji, z dużymi populacjami w krajach takich jak Somalia, Sudan, Etiopia, Indie i Pakistan. Co ciekawe, istnieją także zdziczałe dromadery w Australii, gdzie zostały wprowadzone w XIX wieku. Te wielbłądy były niezbędne dla historii i codziennego życia wielu kultur i nadal pozostają istotnym zasobem dla licznych społeczności.