Żmija iberyjska

Żmija Lataste'a, znana także jako żmija nosoroga, to jadowity wąż z rodziny żmijowatych (Viperidae). Naukowo określana jako Vipera latastei, występuje w południowo-zachodniej Europie i północno-zachodniej Afryce. Nazwę swoją zawdzięcza francuskiemu herpetologowi, Ferdinandowi Lataste.

Te węże zwykle osiągają długość około 72 cm (28 cali). Charakteryzują się szarym ubarwieniem, trójkątną głową i charakterystycznym „rogiem” na końcu nosa. Na grzbiecie mają wyrazisty zygzakowaty wzór, a koniec ich ogona jest żółty, co prawdopodobnie służy do wabienia ofiar. Żmije Lataste’a są aktywne zarówno w dzień, jak i w nocy, często skrywają się pod kamieniami.

Obszary występowania tych żmij obejmują południowo-zachodnią Europę, zwłaszcza Portugalię i Hiszpanię, oraz północno-zachodnią Afrykę, w tym Maroko, Algierię i Tunezję. Preferują wilgotne, skaliste tereny, suche zarośla, lasy, żywopłoty, kamienne mury oraz wydmy przybrzeżne.

Samice żmij Lataste'a rodzą od dwóch do trzynastu młodych, zazwyczaj co trzy lata. Niestety, liczebność tych węży spada z powodu utraty siedlisk i prześladowań, przez co zostały sklasyfikowane jako gatunek narażony. Choć przewiduje się dalszy spadek populacji, nie powinien on przekroczyć 30% w ciągu następnej dekady. Żmije Lataste’a są chronione na mocy Konwencji Berneńskiej.