Kerkhovense Molen, Oisterwijk

De Kerkhovense Molen lub Onvermoeid to okrągły kamienny młyn pocztowy w Oisterwijk. Młyn ten został zbudowany w 1895 r. w miejsce spalonego młyna stojącego w miejscu, gdzie młyn istniał od setek lat. Młyn miał trzy pary kamieni mielących: jeden do mielenia mączki konsumpcyjnej, jeden do mielenia paszy dla bydła i jeden do mielenia kory. Funkcja młyna korowego była ważna dla garbarni w tym regionie. Obecność wysoce łatwopalnego pyłu podczas mielenia kory spowodowała pożar w młynie w 1912 r. Wówczas podjęto decyzję o zamknięciu wszystkich otworów w celu ugaszenia pożaru. Młyn Kerkhovense Molen został odrestaurowany z wykorzystaniem części wnętrza młyna polderowego w Barendrecht, który został wyłączony z eksploatacji. Pożar spowodował jednak pęknięcie kadłuba, przez co od czasu odbudowy młyn boryka się z problemami związanymi z wilgocią.

Do końca II wojny światowej młyn ten był wykorzystywany do profesjonalnego mielenia, ale potem przestał być używany, a prace konserwacyjne zaczęły się opóźniać. Aby zapobiec dalszemu niszczeniu, gmina Oisterwijk kupiła młyn Kerkhoven w 1953 r. ale zezwoliła na usunięcie części mechanizmu wewnętrznego. W następnych latach młyn służył jako schronisko młodzieżowe. Trwało to do 1970 roku. W tym samym roku uznano go za zabytek i rozpoczęto prace nad przywróceniem młyna do stanu używalności. W 1979 r. młyn w Kerkhoven znów zaczął działać. W 1992 r. musiano go ponownie zamknąć z powodu problemów konstrukcyjnych. Fundacja De Kerkhovense Molen kupiła młyn w 1993 r. z zamiarem przywrócenia go do stanu używalności. W dniu 1 maja 1999 r. stało się to faktem. Z tej okazji młyn otrzymał z powrotem swoją starą nazwę "Onvermoeid", którą nosił od 1926 r.

Młyn można zwiedzać w soboty od 14:00 do 17:00.

Zadaszenie o długości 26,10 m jest w stylu staroholenderskim na maszcie wewnętrznym, a na maszcie zewnętrznym ma żagle z panelami sterowania. Ostrza zostały zespawane w 1978 r. i wykonane przez firmę Derckx. Pręt wewnętrzny ma numer 272, a pręt zewnętrzny 271.

Koło młyńskie jest kołem angielskim.

Żeliwna winda o długości 5,06 m, pochodząca z 1850 r. jest dziełem firmy F.J. Penn & Comp. z Dordrechtu i nosi numer 17.

Młyn jest wyłapywany za pomocą flamandzkiego łapacza bloków, który jest obsługiwany przez linę łapiącą i bęben łapiący.