Fort aan den Hoek van Holland, Hoek van Holland

Fort aan den Hoek van Holland, znany również jako Fort 1881, to dawny fort pancerny w Hoek van Holland.

Fort, położony na kanale Nieuwe Waterweg, służył do ochrony drogi wodnej przed nieprzyjacielską flotą w czasie wojny oraz plaży przed inwazją. W tym celu w twierdzy znajdowało się sześć dział w trzech obrotowych wieżyczkach pancernych. Ponadto na torze wodnym można umieścić barierę przeciwminową. Zarówno obracanie wieżyczek, jak i podnoszenie dział odbywało się za pomocą hydrauliki. Dzięki temu twierdza po ukończeniu budowy była bardzo nowoczesna. Jednak pojawienie się najnowszych pancerników, których artyleria miała większy zasięg niż twierdza, spowodowało, że do 1900 r. stała się ona przestarzała. Nie było pieniędzy na duże ulepszenia, więc sytuacja pozostała w dużej mierze niezmieniona aż do II wojny światowej.

W momencie wybuchu I wojny światowej w 1914 r. Holandia zachowała neutralność. Nastąpiła jednak powszechna mobilizacja i fort był gotowy do walki w obronie swojej neutralności. Gdy wybuchła II wojna światowa, ponownie ogłoszono powszechną mobilizację. Po inwazji niemieckiej w 1940 r. wokół twierdzy toczyły się walki. Po kapitulacji Holandii fortecę przejęli Niemcy. Wieżyczki, artyleria i inne elementy metalowe zostały usunięte z twierdzy w 1943 r. i przetopione na potrzeby niemieckiego przemysłu. Po wojnie twierdza trafiła w ręce Królewskiej Marynarki Wojennej Holandii, która wykorzystywała ją jako magazyn. Twierdza stała pusta od 1978 r. do 1987 r. kiedy to została przekazana Fundacji "Fort do Haka Holandii", która przekształciła ją w muzeum. W 1995 r. twierdza otrzymała repliki wieżyczek, wykonane jednak z betonu natryskowego, a nie z oryginalnego żeliwa.