Błotniak łąkowy

Błotniak łąkowy jest fascynującym ptakiem drapieżnym należącym do rodziny jastrzębiowatych. Nazwany został na cześć brytyjskiego przyrodnika George'a Montagu. Po raz pierwszy oficjalnie opisał go Carl Linnaeus w 1758 roku, nadając mu nazwę Falco pygargus. Nazwa rodzajowa, Circus, wywodzi się ze starogreckiego słowa "kirkos", a nazwa gatunkowa pygargus odnosi się do charakterystycznego białego kupra ptaka.

Pod względem wyglądu, samce i samice błotniaka łąkowego różnią się znacznie. Samce mają jasnoszare upierzenie z wyraźnymi czarnymi końcówkami skrzydeł, natomiast samice mają żółto-brązowe podbrzusze z podłużnymi pręgami. Młode ptaki są podobne do samic, ale nie posiadają plam. Znane z gracji w locie, błotniaki łąkowe mają rozpiętość skrzydeł od 97 do 115 cm i długość ciała od 43 do 47 cm. Latają z eleganckimi uderzeniami skrzydeł, przyjmując pozytywną dihedralną pozycję skrzydeł.

Ptaki te występują w strefach umiarkowanych, śródziemnomorskich oraz borealnych. Gniazdują na nizinach, takich jak doliny rzeczne, równiny i tereny podmokłe. Żywią się głównie małymi gryzoniami, ptakami, gadami i owadami, które polują blisko ziemi z dużą zręcznością. W sezonie lęgowym błotniaki łąkowe znane są z zachowań społecznych, często tworząc luźne kolonie w celu lepszej ochrony przed drapieżnikami. Samce wykonują imponujące pokazy akrobatyczne, aby przyciągnąć samice, które budują gniazda w wysokiej roślinności.

W zachodniej Palearktyce populacja błotniaka łąkowego szacowana jest na 35 000 do 50 000 par. Na całym świecie liczba osobników wynosi od 150 000 do 200 000. Ochrona tych ptaków jest kluczowa, ponieważ ich populacja maleje z powodu czynników takich jak pestycydy rolnicze, intensywne rolnictwo i utrata siedlisk. Ptaki te migrują do Afryki Subsaharyjskiej lub na subkontynent indyjski, powracając na tereny lęgowe wiosną.

Błotniak łąkowy staje przed znacznymi wyzwaniami ochronnymi, zwłaszcza w zachodniej Europie, gdzie około 70% par lęgowych gniazduje na terenach rolniczych, co czyni je podatnymi na zakłócenia, takie jak wczesne zbiory. Organizacje pozarządowe oraz właściciele ziemscy współpracują, aby chronić te gniazda, przenosząc je lub tworząc chronione obszary. Pomimo tych wysiłków, błotniak łąkowy wciąż napotyka zagrożenia wynikające z utraty siedlisk i działalności człowieka. Ochrona jest niezbędna dla zapewnienia przetrwania tego niezwykłego ptaka.