Fakty o: Ocelot nadrzewny
Ocelot nadrzewny, margaj – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych.
Występowanie i biotop
Ameryka Środkowa, południowo-wschodnie rejony USA oraz północna część Argentyny i Paragwaju. W USA ostatni raz stwierdzony w Teksasie w 1852 roku. Zasiedla głównie tereny leśne.
Charakterystyka
Sierść najczęściej żółtopomarańczowa, podłużne plamy (tworzące pręgi) wzdłuż grzbietu. Kształtna głowa, białe zabarwienia wokół oczu. Giętkie, szerokie stopy z ostrymi i długimi pazurami.
Długość ciała: 45-80 cm
Długość ogona: 35-50 cm
Waga: 4-9 kg
Tryb życia
Aktywne w dzień i w nocy, poza okresem godowym prowadzą samotniczy tryb życia. Żywią się małymi kręgowcami, stawonogami i owocami.
Margaj zwinnie porusza się w swoim środowisku, skacząc z drzewa na drzewo szeroko rozkłada łapy. W przeciwieństwie do innych kotów schodzi z drzewa głową w dół – jak wiewiórka. Większą część życia spędza w koronach drzew. Poluje z zaskoczenia, skacząc na swoją ofiarę z góry.
W niewoli żyje do 15 lat.
Rozród
Biologia rozrodu tego gatunku jest znana głównie z obserwacji zwierząt trzymanych w niewoli. Margaje osiągają dojrzałość płciową w 2-3 roku życia (samice pod koniec pierwszego roku). Po ciąży trwającej ok. 80 dni samica rodzi od jednego do trzech młodych.
Podgatunki
Wyróżnia się 11 podgatunków margaja:
- L. wiedii amazonicus (Cabrera, 1917)
- L. wiedii boliviae Pocock, 1941
- L. wiedii cooperi (Goldman, 1943)
- L. wiedii glauculus (Thomas, 1903)
- L. wiedii nicaraguae (J. A. Allen, 1919)
- L. wiedii oaxacensis (Nelson & Goldman, 1931)
- L. wiedii pirrensis (Goldman, 1914)
- L. wiedii salvinius Pocock, 1941
- L. wiedii vigens (Thomas, 1904)
- L. wiedii wiedii (Schinz, 1821)
- L. wiedii yucatanicus (Nelson & Goldman, 1931)
Zagrożenia i ochrona
Ocelot nadrzewny jest gatunkiem bliskim zagrożenia wyginięciem. Chroniony przepisami konwencji waszyngtońskiej CITES (załącznik I).
Gwatemalę