Stokówka prążkowana

Taksonomia

Po raz pierwszy gatunek opisał John Cassin w 1863 na łamach Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia. Holotyp pochodził z Puente Nacional (Veracruz) (lokację podano jako National Bridge, Mexico). Nowemu gatunkowi nadał nazwę Psittacula lineola. Obecnie (2017) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny umieszcza stokówkę prążkowaną w rodzaju Bolborhynchus. Wyróżnia 2 podgatunki. Proponowany podgatunek B. l. maculatus (prawdopodobnie z Peru) włączony został do B. l. tigrinus.

Morfologia

Długość ciała wynosi 16–18 cm, masa ciała 42–59 g. Upierzenie głównie zielone. Ogon ma kształt klina. Czoło niebieskozielone. Wierzch ciała prążkowany. Dziób i woskówka różowe, tęczówka brązowa, nogi jasnoróżowe. Osobniki podgatunku B. l. tigrinus są ciemniejsze i mocniej prążkowane, niż ptaki podgatunku nominatywnego, do tego mają zielone czoło. Długość skrzydła: 102–107 mm, długość ogona 53–58 mm, długość dzioba 11–13 mm, długość skoku 12–14 mm.

Zasięg występowania

Przedstawiciele B. l. lineola (Cassin, 1853) zamieszkuje obszar od południowego Meksyku (od centralnego Veracruz i północnego Oaxaca) nieregularnie po zachodnią Panamę (prowincja Veraguas), za to reprezentanci B. l. tigrinus (Souancé, 1856) obszar od północnej i zachodniej Wenezueli i Kolumbii (w tym Sierra Nevada de Santa Marta) nieregularnie po Andy w centralnej po południową części Boliwii (departament Santa Cruz).

Ekologia i zachowanie

Środowiskiem życia stokówek prążkowanych są głównie górskie lasy. Odnotowywano je również w wilgotnych lasach wiecznie zielonych, lasach sosnowych, suchszych otwartych lasach oraz na przecinkach i pastwiskach z wysokimi drzewami. Niekiedy zimą schodzi na niższe wysokości, do lasów deszczowych (w Ameryce Centralnej). W Meksyku odnotowywano te ptaki od 900 do 2400 m n.p.m.; w Hondurasie głównie powyżej 1500 m n.p.m. okazjonalnie do 600 m n.p.m.; w Wenezueli 900-1500 m n.p.m.; głównie 1600-2600 m n.p.m. w Wenezueli; do 2900 m n.p.m. w Ekwadorze. Są to towarzyskie ptaki, niekiedy zbierają się po kilkaset. Zbiorowo odpoczywają na czubkach drzew. W porze suchej przebywają w małych grupach lub parach. Żywią się pąkami, kwiatami, „kotkami” Cecropia', jagodami, owocami i nasionami (np. bambusów). Odnotowanie żerowanie na takich roślinach jak Myrtis, Heliocarpus, Miconia, a na obszarach upraw kukurydzą.

Lęgi

Stokówki prążkowane gniazdują w dziuplach. W Kostaryce lęgi odbywają się najpiewniej w porze suchej, w Panamie w grudniu, od czerwca do sierpnia w Kolumbii. Brak informacji o lęgach na wolności. W niewoli zniesienie liczy od 3 do 6 jaj. Inkubacja trwa około 18 dni. Młode są w pełni opierzone po blisko 5 tygodniach życia.

Status

IUCN uznaje stokówkę prążkowaną za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1994. W 1988 uznany był za bliski zagrożenia (NT, Near Threatened). BirdLife International ocenia trend populacji jako stabilny.