Diwan-i-Am, Nowe Delhi

Diwan-i-Am, czyli Sala Audiencji, to pomieszczenie w Czerwonym Forcie w Delhi, w którym cesarz Mogołów Shah Jahan i jego następcy przyjmowali członków społeczeństwa i wysłuchiwali ich skarg.

Wewnętrzny dziedziniec główny, do którego prowadziła Nakkarkhana, miał 540 stóp szerokości, 420 stóp głębokości i otoczony był arkadowymi galeriami, na których zasiadali głównodowodzący pełniący służbę. Po jego drugiej stronie znajduje się Diwan-i-Am.

Diwan-i-Am składa się z sali frontowej, otwartej z trzech stron, z tyłu której znajdują się pomieszczenia wyłożone czerwonym piaskowcem. Sala ma wymiary 100 stóp x 60 stóp i jest podzielona na 27 kwadratowych przęseł na systemie kolumn, które podtrzymują łuki. Dach jest podparty belkami z piaskowca.

Proporcje tej sali, jej kolumn i wygrawerowanych łuków świadczą o wysokiej estetyce i kunszcie wykonania. Sala o imponującej fasadzie z dziewięcioma otworami w kształcie grawerowanych łuków została ozdobiona złoconymi i białymi tynkami z wapna muszlowego. Sufit i kolumny pomalowano złotem.

Na środku ściany wschodniej znajduje się marmurowy baldachim przykryty dachem bengalskim. Na marmurowej platformie pod tronem, inkrustowanej kamieniami półszlachetnymi, premier przyjmował petycje. Cesarz był oddzielony od dworzan pozłacaną balustradą, a trzy pozostałe strony sali otaczała srebrna balustrada. Ceremonia audiencji znana jest pod nazwą Jharokha Darshan.

Za baldachimem ścianę zdobią panele inkrustowane wielobarwnymi kamieniami z pietra dura. Przedstawiają one kwiaty i ptaki i podobno zostały wyrzeźbione przez Austina de Bordeaux, florenckiego jubilera. Sala została odrestaurowana przez lorda Curzona, natomiast intarsje we wnęce tronowej i płyty na łuku po zachodniej stronie tronu zostały odrestaurowane przez florenckiego artystę Mennegattiego. Bernier podaje pełną relację o wspaniałym wyglądzie sali za panowania Aurangzeba, podobnie jak XVII-wieczny kupiec Jean-Baptiste Tavernier.