Alampur Navabrahma Temples, Karnulu

Świątynie Alampur Navabrahma to grupa dziewięciu wczesnych świątyń hinduistycznych Badami Chalukyan datowanych na VII-IX wiek, które znajdują się w Alampur w stanie Telangana w Indiach, w pobliżu miejsca, gdzie spotykają się rzeki Tungabhadra i Krishna na granicy z Andhra Pradesh. Nazywane są świątyniami Nava-Brahma, choć poświęcone są Sziwie. Świątynie w Alampur przypominają styl pattadakal, styl aihole, ponieważ były to świątynie w stylu karnata dravida, styl vesara, pochodzące z Karnataki.

Świątynie te wyróżniają się prostymi, kwadratowymi planami skierowanymi na wschód, misternymi rzeźbami o tematyce związanej z szaiwizmem, wisznuizmem i śaktizmem. Zawierają one również wczesne przykłady fryzów, które opowiadają legendy z tekstów hinduskich, takich jak bajki Panchatantra. Świątynie te wywarły znaczący wpływ na późniejsze świątynie hinduistyczne Kakatiya.

Świątynie te zostały zbudowane przez władców Badami Chalukyas, a inskrypcje z początku VIII wieku znalezione w tym miejscu sugerują, że znajdowała się tam również Shaiva matha, która nie przetrwała. Ruiny zostały odrestaurowane przez indyjską służbę archeologiczną po 1980 roku.

Świątynie Alampur Navabrahma zostały poważnie uszkodzone i zniszczone podczas islamskiej inwazji na ten region w XIV wieku i później. Seria wojen religijnych i podbojów doprowadziła do wybudowania islamskiego fortu, meczetu i cmentarza zwanego Shah Ali Pedda Dargah, które powstały pośrodku świątyń Navabrahma w XV-XVII wieku. Według Ghulama Yazdaniego - archeologa, który w latach 1926-27 na zlecenie Nizama Hajdarabadu badał te świątynie i znajdujące się pośród nich zabytki islamskie - budowa ta została częściowo ukończona z wykorzystaniem murów świątyń i zrujnowanego muru. Hindusi porzucili kult w świątyniach w bezpośrednim sąsiedztwie tych dodatków z czasów sułtanatu.