Sanganakallu, Ballari

Sanganakallu to starożytne stanowisko archeologiczne z okresu neolitu. Znajduje się około 8 km od Bellary we wschodniej części stanu Karnataka. Jest to grupa wzgórz położonych na południe od doliny w kształcie podkowy, z Kupgal na północy. Jest to jedna z najwcześniejszych osad w południowych Indiach, rozciągająca się na obszarze 1000 akrów. Na Sanganakallu i Kupgal znajduje się warstwa czerwono-brązowej skamieniałej gleby, której powstanie datuje się na 9000 lat p.n.e. Miejsce to jest uważane za neolityczne miejsce fabryczne ze względu na wykopaliska powierzchniowe ujawniające dużą liczbę ceramiki, siekier kamiennych i innych narzędzi kamiennych. Miejsce to zostało po raz pierwszy znacznie wykopane w 1946 r. przez Bendapudi Subbarao na wzgórzu Sannarasamma. Subbarao podzielił ich kulturę na 3 fazy: Pre-Mezolit, faza, kiedy Sanganakallu został po raz pierwszy zasiedlony, miał mało ceramiki, a ludzie robili prymitywne mikrolity. Mezolit - faza, w której ceramika była wyrabiana ręcznie, a kamienne siekiery były produkowane masowo. Neolit - faza, w której ceramika i narzędzia stały się bardziej wyrafinowane.

Sanganakallu zostało ponownie odkopane w 1964 roku.