Pey Alvar, Tiruvallur

Pey Alvar jest jednym z dwunastu świętych alwarów z południowych Indii, którzy są znani ze swojej przynależności do tradycji Vaishnava hinduizmu. Wersety alwarów są zebrane jako Nalayira Divya Prabandham, a 108 czczonych świątyń jest klasyfikowanych jako Divya desam. Pey Alvar jest uważany za trzeciego na liście trzech głównych alwarów, dwaj pozostali to Poigai Alvar i Bhoothath Alvar, wspólnie zwani Mutalamalvargal, którzy są znani jako zrodzeni z boskości. Pey Alvar skomponował sto wersów, które są klasyfikowane jako Moondram Tiruvandadhi, a jego kompozycja jest utrzymana w stylu Andhadhi, w którym sylaba kończąca jest sylabą rozpoczynającą następny wers.

Zgodnie z hinduską legendą, Pey Alvar został znaleziony w kwiecie lilii w stawie świątyni Adi Kesava Perumal w Mylapore. W języku tamilskim słowo pey oznacza osobę opętaną, a ponieważ święty był szalenie przyciągany przez hinduskiego boga Wisznu, otrzymał to imię.

Jak głosi legenda, trzej alwarowie zostali kiedyś zamknięci w małej ciemnej zagrodzie podczas deszczu w Thirukovilur i doświadczyli obecności czwartego osobnika wśród nich. Dowiedzieli się, że był to bóg Wisznu, a Poigai Alvar pragnął ujrzeć jego twarz w sposób ciągły, ale mógł to zrobić tylko dzięki migotliwemu światłu błyskawicy. Aby utrzymać ciągłość światła, Poigai natychmiast ułożył sto pieśni, życząc sobie, by światło się pojawiło. Pey Alvar i Bhoothath Alvar kontynuowali komponowanie po sto pieśni o Wisznu. Dzieła tych najwcześniejszych świętych przyczyniły się do powstania filozoficznych i teologicznych idei wisznuizmu. Wraz z trzema Saiva nayanmarami, ich dzieła wywarły wpływ na rządzących regionem południowoindyjskim królów Pallava, co spowodowało zmianę geografii religijnej z buddyzmu i dżinizmu na dwie sekty hinduizmu.