Amraiwadi, Ahmadabad

Amraiwadi to obszar położony w Ahmedabadzie, w Indiach.

Amraiwadi znajduje się we wschodniej części miasta, która historycznie rozwijała się jako obszar przemysłowy; od początku XX wieku mieściły się tam zakłady włókiennicze, a później nowe osiedla przemysłowe, w których powstawały małe zakłady przemysłowe. O ile zakłady włókiennicze były typowymi fordowskimi jednostkami dobrobytu, ze zorganizowaną i dobrze opłacaną siłą roboczą, mieszkającą w mieszkaniach pracowniczych, o tyle małe zakłady przemysłowe były typowymi jednostkami niezorganizowanej produkcji. Mieszkania w zakładach włókienniczych nazywano chawlami, czyli jednopokojowymi budynkami mieszkalnymi położonymi w rzędzie i wyposażonymi we wspólną wodę i urządzenia sanitarne. We wschodnim Ahmedabadzie znajdują się takie właśnie domy o niskich dochodach. Robotnicy niezorganizowanych zakładów produkcyjnych zaczęli mieszkać w nieformalnych osiedlach, stworzonych jako osiedla squatterów lub nieformalnie podzielonych na prywatne grunty objęte różnymi zastrzeżeniami w miejskim planie rozwoju lub przeznaczone do nabycia na mocy Ustawy o ograniczeniu i regulacji gruntów miejskich z 1976 roku. Osiedla te rozwinęły się na dużą skalę w tym segmencie ze względu na zapotrzebowanie przemysłowej klasy robotniczej, która zazwyczaj chciała mieć dom blisko swojego miejsca pracy. Takie nieformalne osiedla i osiedla squatterów rozwinęły się na dużą skalę w latach 80. i 90.

Kolejne istotne zjawisko miało miejsce pod koniec lat 80. i na początku 90. ubiegłego wieku: zakłady włókiennicze podupadły i zostały zamknięte. Jednak ich chawle pozostały i nadal mieszkają w nich dawni pracownicy zakładów włókienniczych. Jednostka macierzysta, czyli zakłady włókiennicze, została zamknięta, a mieszkańcy tych slumsów nie byli już pracownikami zakładów, więc właściciele nie byli zainteresowani utrzymywaniem takich mieszkań. Ponieważ te chawle podlegały przepisom o kontroli czynszów, właściciele nie mogli ich podnieść. Właściciele nie remontowali więc chawli, w których warunki pogarszały się, zamieniając je w slumsy. Niektórzy właściciele lokali proponowali lokatorom kupno mieszkań, aby ci mogli pozbyć się obciążeń, i takie transakcje rzeczywiście miały miejsce w wielu lokalach. W trakcie naszych badań terenowych natknęliśmy się na kilka przypadków, kiedy kilku mieszkańców nie wykupiło mieszkań, podczas gdy większość wykupiła. We wszystkich przypadkach umowy dotyczące własności ziemi stały się skomplikowane. W niektórych przypadkach właściciele przestali pobierać czynsz, a lokatorzy stali się faktycznymi właścicielami.