Bhoothath Alvar, Tiruvallur

Bhoothath Alvar jest jednym z dwunastu świętych alvarów z południowych Indii, którzy są znani ze swojej przynależności do tradycji Vaishnava hinduizmu. Wersety alvarów są zebrane jako Nalayira Divya Prabandham, a 108 czczonych świątyń jest klasyfikowanych jako Divya desam. Bhoothath jest uważany za drugiego na liście trzech głównych alwarów, dwaj pozostali to Poigai Alvar i Pey Alvar, wspólnie zwani Mutalamalvargal, którzy znani są jako zrodzeni z boskości. Bhoothath skomponował sto wersów, które są klasyfikowane jako Irandam Tiruvandadhi, a jego kompozycja jest utrzymana w stylu Andhadhi, w którym sylaba kończąca jest sylabą rozpoczynającą następny wers.

Zgodnie z hinduistyczną legendą Bhoothatha znaleziono w kwiecie lukrecji w Thirukadalmallai. W języku tamilskim Bhootham oznacza osobę, która jest opętana, a ponieważ święty był szalenie przyciągany przez hinduskiego boga Wisznu, otrzymał to imię.

Jak głosi legenda, trzej alwarowie zostali kiedyś zamknięci w małej ciemnej zagrodzie podczas deszczu w Thirukovilur i doświadczyli obecności czwartego osobnika wśród nich. Dowiedzieli się, że był to bóg Wisznu, a Poigai pragnął ujrzeć jego twarz w sposób ciągły, ale mógł to zrobić tylko dzięki migotliwemu światłu błyskawicy. Aby utrzymać ciągłość światła, Poigai natychmiast ułożył sto pieśni, życząc sobie, by pojawiło się światło. Peja i Bhoothath kontynuowali komponowanie po sto pieśni o Wisznu. Dzieła tych najwcześniejszych świętych przyczyniły się do powstania filozoficznych i teologicznych idei wisznuizmu. Wraz z trzema Saiva nayanmarami wywarli oni wpływ na rządzących regionem południowoindyjskim królów Pallava, co spowodowało zmianę geografii religijnej z buddyzmu i dżinizmu na dwie sekty hinduizmu.