Czapla zielonawa

Czapla prążkowana, znana również jako czapla namorzynowa, czapla mała lub czapla zielonogrzbieta, to niewielki ptak osiągający około 44 cm wysokości. Te czaple zamieszkują małe mokradła w tropikalnych rejonach Starego Świata, od Afryki Zachodniej po Japonię i Australię, a także występują w Ameryce Południowej. Chociaż zwykle pozostają w swoich siedliskach, czasami pojawiają się jako wędrowcy na odległych wyspach oceanicznych. Kiedyś uznawano je za jeden gatunek razem z czaplą zieloną i czaplą lawową, ale obecnie traktuje się je jako odrębne gatunki.

Dorosłe czaple prążkowane można łatwo rozpoznać po niebiesko-szarym grzbiecie i skrzydłach, białym spodzie ciała oraz czarnej czapce. Mają również krótkie, żółte nogi. Ich sposób polowania jest unikatowy: stoją nieruchomo na brzegu wody, czekając na swoją zdobycz. Ich dieta obejmuje małe ryby, żaby i wodne owady. Co ciekawe, czasami używają przynęt, takich jak pióro czy liść, aby zwabić ryby bliżej.

Kiedy nadchodzi czas na gniazdowanie, czaple prążkowane budują gniazda z gałązek i zazwyczaj składają od 2 do 5 blado-niebieskich jaj. Zaobserwowano ciekawe zachowanie, w którym czapla na gnieździe wykonuje szybkie ruchy tam i z powrotem patykiem w dziobie, choć powód tego pozostaje zagadką. Młode czaple mają swój własny unikalny sposób demonstrowania zagrożenia – wyciągają szyje i kierują dzioby w niebo.

Czapla prążkowana nie jest uznawana za gatunek zagrożony; Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje ją jako gatunek najmniejszej troski, dzięki szerokiemu i powszechnemu występowaniu. Można je spotkać w różnych miejscach, w tym w Boliwii, i są znane ze swoich fascynujących zachowań oraz sprytnych technik polowania.