Ibis czarny

Ibis czarny, znany również jako ibis indyjski, to fascynujący gatunek ptaka rodzimy dla równin subkontynentu indyjskiego. W odróżnieniu od wielu innych ibisów, nie polega on w dużym stopniu na wodzie i często można go spotkać na suchych polach, z dala od zbiorników wodnych. Te ptaki zazwyczaj przebywają w luźnych grupach i są łatwo rozpoznawalne dzięki swoim ciemnym ciałom, białym plamom na ramionach oraz charakterystycznym czerwonym, brodawkowatym plamom na koronach i karkach.

W sezonie lęgowym ibisy czarne są dość wokalne, wydając głośne dźwięki. Budują swoje gniazda na szczytach dużych drzew lub palm. Te ptaki są duże i czarne, mają długie nogi i zakrzywione dzioby. Samce i samice wyglądają podobnie, choć młodsze ptaki są bardziej brązowe i nie mają nagiej głowy ani korony. W okresie lęgowym ich dzioby i nogi stają się czerwonawe.

Ibis czarny jest wszystkożerny, co oznacza, że spożywa różnorodne pokarmy, w tym padlinę, owady, żaby, małe kręgowce i ziarna. Żerują na suchych otwartych terenach, ścierniskach i czasami w pobliżu wody, wbijając dziób w ziemię w poszukiwaniu pożywienia.

Te ibisy lubią gromadzić się razem na drzewach lub wyspach i często latają w formacji "V". Gniazdują samotnie lub w małych koloniach, a sezon lęgowy trwa zazwyczaj od marca do października. Ich gniazda to duże platformy zbudowane z gałęzi, umieszczone wysoko na drzewach i luźno wyłożone słomą. Jaja są blado niebiesko-zielone z jasnoczerwonymi plamkami. Obydwoje rodzice na zmianę wysiadują jaja, które wykluwają się po około 33 dniach. Gatunek ten ma również określone pasożyty, takie jak nicienie i wszy ptasie.

Szeroko rozpowszechniony na subkontynencie indyjskim, ibis czarny dobrze radzi sobie w siedliskach takich jak jeziora, bagna, koryta rzek i nawadniane pola uprawne. Są szczególnie powszechne w regionach takich jak Haryana, Pendżab i równina Gangesu. Choć gatunek ten jest ogólnie bezpieczny na wolności, jego populacja w Pakistanie zmniejszyła się z powodu polowań i utraty siedlisk. W Indiach są tradycyjnie tolerowane przez rolników. Niektóre zoo z powodzeniem rozmnażały te ibisy w niewoli, pomagając w ich dalszym przetrwaniu.